In de Videoland-documentaire ‘Het verboden woord’, vertelt Caroline Tensen openhartig over de nare periode tijdens de overgang. “Ik was niet blij te knúppelen.”
“Ik ben van huis uit een heel opgewekt type, maar ineens kon ik alleen maar huilen. Meteen vanaf het moment dat ik opstond. Dat paste totaal niet bij me. Ik begreep er niets van”, vertelt ze via Zoom.
Ook nam haar gewicht tot overmaat van ramp toe. “Terwijl ik niets anders deed met eten en al mijn hele leven sport. Het werd erger en erger.”
Het kwartje viel toen iemand haar naar een hormoondokter verwees, ze was in de overgang. Nou, het lachen was haar tegen die tijd wel vergaan.
“Ik liep met mijn ziel onder mijn arm. Zat voor mijn gevoel op de reservebank bij de publieke omroep, ik was dik, dacht dat iedereen me nastaarde. Ik was niet gelukkig te knúppelen.”
Als haar man ’s ochtends naar zijn werk ging, zocht Caroline haar toevlucht bij haar dochter Charlotte. “Zij moest mij, de moeder die zogenaamd alles aankan, opvangen als een ingestort vogeltje, tot Ernst weer thuis was”.
”Het was de omgekeerde wereld. Er was geen land met me te bezeilen. Ik heb me nog nooit in mijn leven zo ongelooflijk kwetsbaar gevoeld. Als ik niet zulke lieve, geduldige mensen om me heen had gehad, weet ik niet hoe het was afgelopen.”
Eén hoopje ellende was ze, zegt ze. “Zag er niet meer uit. Ik wilde uit mijn lichaam, ik háátte mezelf echt. Ik durfde me bij Ernst niet eens meer uit te kleden met het licht aan”.
”Mijn trainer Joost, bij wie ik al bijna 19 jaar kom, kon zijn schok niet verbergen bij mijn aanblik. Ik was helemaal opgezwollen, kon mijn eigen wangen zien. Je merkt het aan alles. Op een tiende van mijn kracht sleepte ik me door de weken heen.”
Ook vriend Leco ontging het niet dat Caroline zichzelf niet was. “Ik had twee enorme inhammen in mijn haar, ik werd een halve man. ‘Car, wat is er met je aan de hand?’, zei Leco. Hij heeft echt haarstukjes voor me gemaakt.”
