Mandy, een moeder van twee jonge kinderen van 38 jaar, staat er sinds het overlijden van haar echtgenoot twee jaar geleden alleen voor.
De afgelopen jaren waren zwaar voor haar, maar nu heeft ze eindelijk samen met haar kinderen van vijf en acht een nieuwe start kunnen maken in een sociale huurwoning.
Ondanks dat het een klein huis is, vormt het een nieuw thuis voor hen. Echter, het huis brengt meer problemen met zich mee dan ze had verwacht.
Er is veel werk aan de winkel wat betreft opknappen van het huis: muren verven, vloeren leggen en diverse kleinere klusjes die wachten om gedaan te worden.
Voor iemand die alleen is met de zorg voor twee kinderen en een fulltime baan lijkt deze klus bijna onmogelijk. Gelukkig zijn er vrienden die ondersteuning bieden, maar er blijft desondanks veel werk te doen.
Haar vader heeft ook zijn hulp aangeboden. In eerste instantie was Mandy opgelucht en blij met zijn aanbod. Echter, al snel ontstond er een onverwachte spanning tussen hen.
De boodschap van haar vader is duidelijk: gratis klussen is geen optie vanwege het principe “Tijd is geld,” zoals hij herhaaldelijk aangeeft. Begripvol naar zijn financiële situatie, voelt Mandy toch de druk.
Op een online forum uit Mandy haar gevoelens: “Het besef dat mijn vader ’tijd is geld’ blijft benadrukken terwijl ik financiële steun kan gebruiken, bezorgt me twijfels. Ik waardeer zijn standpunt, maar kan het uurtarief van een professioneel klusbedrijf niet betalen.”
Mandy balanceert tussen haar fulltime baan en het ondersteunen van haar gezin zonder veel financiële ruimte, wat haar dilemma met haar vader versterkt.
Hoe graag ze haar vader ook wil bedanken, de financiële realiteit eist zijn tol en een passend bedrag voor zijn hulp is simpelweg niet beschikbaar.
Haar uitleg aan haar vader over de financiële beperkingen blijft onveranderd, maar hij handhaaft zijn standpunt, wat hun relatie belast en Mandy diep raakt.
Bij elk gesprek over huiszaken met haar vader komt het financiële aspect naar voren, waardoor de warmte en steun die ze nodig heeft, lijkt te vervagen.
De deelnemer schrijft op het forum dat ze niet weet hoe ze verder moet. Ze geeft aan: “Geld voor een klusbedrijf heb ik niet, en zelf kan ik niet alles alleen doen. Mijn vader helpt me alleen als ik hem betaal, maar dat kan ik niet. Ik voel me klem zitten.”
Hoewel ze begrijpt dat haar vader ook financiële zorgen heeft, voelt het voor haar als een teleurstelling dat hij haar niet belangeloos wil helpen.
Zij had gehoopt op onvoorwaardelijke steun van haar vader in deze moeilijke periode, los van financiële kwesties.
De situatie maakt haar verdrietig en bezorgd, aangezien ze niet wil dat de relatie met haar vader verder verslechtert, maar ze zit vast zonder oplossing te zien.
De deelnemer voelt enige troost van de reacties op het forum, maar ze kan niet stoppen met piekeren over hoe ze dit dilemma kan oplossen.
Ze wil vermijden dat de band met haar vader nog meer onder druk komt te staan, maar ze vindt het moeilijk om aan de verwachtingen van haar vader te voldoen. De situatie lijkt uitzichtloos en daardoor voelt ze zich steeds eenzamer.
1. Haar vader is beknopt en helder: ‘Tijd is geld’
2. Geld om hem te betalen ontbreekt simpelweg.
3. ‘Mijn vader helpt alleen als ik hem betaal’
4. Ze kan de hulp goed gebruiken, maar er wordt een tegenprestatie verwacht…
5. Ondanks haar uitleg houdt haar vader vast aan zijn standpunt.
