Amsterdamse moeder van 45 jaar, Patricia, ziet geen probleem in het toestaan van een traktatie voor haar vierjarige zoon Michel tijdens het winkelen.
Terwijl ze ontspannen door de supermarkt loopt, geniet Michel duidelijk van de traktatie die hij heeft gekregen. “Mama, ik wil een koekje!” roept hij enthousiast.
Zonder te aarzelen neemt Patricia een pak koekjes van het schap, opent het en geeft hem er één. Voor haar is dit een eenvoudige manier om het winkelen vlotter te laten verlopen.
Patricia begrijpt dat sommige mensen haar handelingen misschien vreemd vinden, maar dat deert haar niet. “Wat is het probleem? We rekenen alles netjes af bij de kassa,” zegt ze rustig.
Voor haar is het een praktische oplossing. “Michel blijft rustig en blij, en ik kan zonder gedoe mijn boodschappen doen.”
Toch merkt Patricia dat niet iedereen begrip heeft voor haar aanpak. Ze krijgt soms blikken of hoort gefluister van andere klanten.
De vrouw deelt: “Ik laat Michel denken dat hij dingen kan pakken zonder te betalen, maar we betalen alles gewoon, dus ik zie geen probleem.”
Ze legt uit dat het vooral draait om efficiëntie: “Als ik hem dat koekje niet geef, begint hij te zeuren of wordt hij onrustig, en dat maakt het winkelen voor ons beide gemakkelijker.”
Patricia erkent dat het niet alleen handig is voor haar zoon, maar ook helpt om haar eigen winkelstress te verminderen, vooral na een lange werkdag.
Ze deelt: “Soms wil ik gewoon snel boodschappen doen zonder gedoe. Als een koekje hem tevreden houdt, is dat voor ons beiden beter.”
Recent kreeg Patricia een reactie van een boze klant in de supermarkt. Ze vertelt: “Een vrouw keek me kwaad aan toen ze zag dat Michel al halverwege het pak koekjes was voordat we bij de kassa waren.”
Patricia bleef rustig ondanks de opmerking: “Ze zei dat ik eerst had moeten betalen.” Haar reactie was kalm en zelfverzekerd: “We betalen zo meteen, dus wat is het probleem?” De spanning van de situatie was echter voelbaar.
Hoewel Patricia soms twijfelt over haar aanpak, blijft ze standvastig bij haar beslissingen. Ze verklaart: “Het is zo’n klein ding, en het maakt ons beiden gelukkig.”
Patricia ziet een evenwicht in de situatie: Michel is levendig en vraagt vaak om iets lekkers tijdens het winkelen. Ze legt uit: “Als ik hem een koekje geef, kunnen we sneller door de winkel heen.”
Patricia benadrukt dat ze niet de enige ouder is die zich in dit soort situaties bevindt. Ze zegt: “Ik zie het overal. Ouders geven hun kinderen een snack of speeltje om ze rustig te houden tijdens het winkelen. Iedereen doet wat nodig is om de boel soepel te laten verlopen.”
Patricia ziet geen probleem in haar handelswijze, omdat ze altijd netjes bij de kassa afrekent. De kritiek van anderen laat haar onverschillig.
De vrouw blijft rustig en zegt: “Kinderen hebben niet altijd het geduld om te wachten. En ik ga geen strijd met hem aan over iets kleins als een koekje. Er zijn belangrijkere dingen om me zorgen over te maken.”
De moeder begrijpt dat iedere ouder zijn eigen aanpak heeft bij opvoedingskwesties. Ze zegt: “Ik snap dat mensen het anders kunnen zien, maar dit werkt voor ons gezin.”
Zij vervolgt: “Als het voor ons goed is, is dat wat telt. We doen allemaal ons best om de dag zo goed mogelijk door te komen, en voor ons is dat met een koekje in de supermarkt.”
1. Ze krijgt vaak scheve gezichten in de supermarkt! Velen vinden dit niet Oke!
2. Voor haar is het geen kwestie van regels overtreden…
3. Naar eigen zeggen rekent ze alles keurig af bij de kassa….
4. Vele klanten vinden niet kunnen en worden dan ook boos!
5. Zelf snapt ze het probleem niet want ze rekent alles netjes af!
