Ondanks haar parttime baan, vindt Roos, een 35-jarige alleenstaande moeder, het lastig om rond te komen en voor haar kinderen te zorgen.
Dit jaar staan er schoolreisjes op de planning voor haar kinderen: haar zoon gaat naar een pretpark en haar dochter naar een natuurgebied.
De kosten hiervoor bedragen vijftig euro per kind, een bedrag dat voor Roos moeilijk op te brengen is.
Met een strak budget is er weinig ruimte voor extraatjes zoals schoolreisjes. Roos herinnert zich de opwinding van haar kinderen bij het horen van het nieuws over de schooluitjes, maar nu zit ze met de lastige gedachte dat ze hen moet teleurstellen.
Roos zet zich maximaal in om haar kinderen te geven wat ze nodig hebben, maar momenten zoals deze maken haar onzeker.
Een persoon heeft gedachten over mogelijke sociale oordelen van de school of andere ouders vanwege financiële beperkingen.
Er is een gevoel van eenzaamheid ondanks de wetenschap dat anderen in soortgelijke situaties verkeren. De persoon tracht ervoor te zorgen dat haar kinderen niets tekortkomen, maar het besef van de financiële realiteit is sterk.
Overwegingen om in termijnen te betalen of hulp te vragen worden geremd door gevoelens van schaamte en de angst voor negatieve percepties van anderen.
Er wordt gedacht aan de neiging van mensen om snel te oordelen zonder de volledige context te begrijpen, waardoor het innerlijke gevecht met financiële problemen onopgemerkt blijft.
De onzichtbare last die de persoon ’s nachts wakker houdt, blijft voor anderen verborgen maar vormt een dagelijkse realiteit voor haar.
Er wordt voor haar benadrukt dat “niet alleen om geld draait, maar ook om het gevoel van waardigheid. Het niet kunnen bieden wat voor anderen normaal is, voelt als een extra last.”
Bij de keukentafel zit Roos te piekeren over “hoe ze haar kinderen moet vertellen dat er geen geld is voor het schoolreisje.”
Ze probeert haar kinderen niet te belasten “met de financiële zorgen van het gezin, maar het verbergen van de waarheid is ook geen optie.”
Voor Roos zijn “momenten waarop ze niet kan voldoen aan de wensen van haar kinderen, het zwaarst voor haar gemoed.”
Ze blijft bezig met “mogelijke oplossingen en overweegt om over haar schaamte heen te komen en hulp te zoeken, hoe lastig dat ook mag zijn.”
Roos wil ten koste van alles vermijden dat
Roos is vastbesloten om haar kinderen niet teleur te stellen, zelfs als ze moet bezuinigen op andere dingen of hulp vraagt aan vrienden of familie.
Roos blijft onwankelbaar in haar vastberadenheid. Ze wenst haar kinderen te laten zien dat liefde en veerkracht de krachtigste hulpmiddelen zijn om stand te houden, zelfs in zware tijden.
1. Om kosten te vermijden die haar kinderen teleurstelling kunnen bezorgen, zal Roos haar best doen.
2. De last van het niet kunnen voldoen aan de wensen van haar kinderen drukt zwaar op haar geest.
3. Roos heeft als doel haar kinderen niet te belasten met financiële zorgen.
4. Zal Roos worden beoordeeld door andere ouders over haar situatie?
5. Een gevoel van wanhoop en schaamte overspoelt haar gedachten…
