Voor heel veel mensen is het hebben van een tuintje een waar genot, een plekje in de buitenlucht waar je heerlijk kunt genieten en ontspannen.
De 61 jarige Astrid heeft ook een tuin maar deze is voor haar vooral een bron van frustratie. Haar tuin was voor haar een heerlijk plekje om te genieten van de bloemen en planten, met de nadruk op was.
De boom van de buren zorgt er alleen voor dat vooral in de herfst haar tuin meer lijkt op een hindernisbaan.
“Ik heb niks tegen bomen,” zegt Astrid, “maar ik wilde een tuin, geen privébladerval.” Bij iedere windvlaag belanden er vele bladeren van de buurboom in haar tuin.
Haar tuintje wil zij altijd goed onderhouden, zo bloeien de bloemen altijd prachtig en geniet ze van het fonteintje in haar vijver.
De tuin van Astrid is een oase van rust waar ze heerlijk een boek kan lezen en kan genieten, echter houdt dit op wanneer de bladeren weer van de boom vallen.
Astrid haar tuintje verandert iedere herfst weer in een hindernisbaan door de vele bladeren die van de boom vallen die in de tuin van haar buren staat.
De strijd tegen de bladeren lijkt maar niet te eindigen, iedere dag is ze druk met vegen en opscheppen. “Het voelt alsof ik aan een marathon bezig ben,” zegt Astrid. “En ik win nooit.”
Al meerdere keren heeft Astrid haar buren vriendelijk gevraagd om de boom te snoeien. “Het is inderdaad een mooie boom,” geeft ze toe.
Echter is de ergernis groot door de grote hoeveelheid bladeren. De reactie van de buren? “Bladeren horen er nou eenmaal bij in de herfst.”
“Dat is makkelijk praten als je zelf niet elk weekend staat te harken.” Astrid heeft het idee dat haar buren haar frustratie gewoon niet inzien.
De boom is voor de buren een symbool van natuur en schoonheid, maar voor Astrid is het vooral een bron van extra werk.
Ze zit helemaal niet te wachten op ruzie met haar buren maar het constante extra werk begint zijn tol te eisen. Ook raakt haar vijver continu verstopt door al dat blad.
“Ik hou van mijn tuin,” zegt ze, “maar ik wil ook tijd overhouden om ervan te genieten.” Ze denkt continu aan mogelijke oplossingen.
Astrid zit er over na te denken om een mediator in te schakelen of de kwestie aan te kaarten tijdens een buurtvergadering, maar ze is bang dat haar buren dit als een aanval gaan zien.
“Ik wil geen oorlog beginnen over een boom,” zegt Astrid. Astrid denkt na er over na om haar buren een keer te vragen of ze mee willen helpen met het blad opruimen.
Ze hoopt dat haar buren dan gaan inzien hoeveel extra werk het opruimen van al dat blad haar bezorgd. Wellicht moet ze haar tuin tijdens de herfstmaanden voor een deel afdekken.
Ruzie met haar buren wil ze in ieder geval voorkomen maar ze hoopt wel dat ze snel hun verantwoordelijkheid gaan inzien.
“Het gaat niet alleen om mijn tuin,” zegt ze. “Het gaat om rekening houden met elkaar.” Voorlopig blijft ze maar harken en hoopt ze op verandering.
“Misschien moet ik maar een windscherm neerzetten,” grapt ze. “Of een bladblazer die direct naar hun tuin wijst.”
Ondanks haar grote ergernis blijft Astrid optimistisch en hoopt ze dat ze door middel van een gesprek een oplossing kan vinden samen met haar buren.
Voor heel veel mensen is het hebben van een tuintje een waar genot, een plekje in de buitenlucht waar je…
