De 75 jarige Henk is al 41 jaar getrouwd met de lieve van zijn leven Ans. Zijn vrouw gaat de laatste jaren helaas hard achteruit qua gezondheid.
Ans heeft Parkinson en Alzheimer. ‘Ze is 81 maar nog steeds mij. meissie’ Het koppel heeft een zoon en een dochter en 5 kleinkinderen.
Hun zoon en zijn gezin wonen in het zuiden van het land en hun dochter op een half uurtje rijden van de Randstad.
Henk en Ans wonen in een prachtig appartement en Henk probeert zo goed mogelijk voor zijn Ans te zorgen.
“Het valt niet mee daar we beide niet meer de jongste zijn en Ans afhankelijk is van mij.” Ans heeft veel last van tremor en haar geheugen laat haar in een rap tempo in de steek.
”Het korte termijngeheugen werkt nog amper. Ze valt veel in herhaling, vergeet veel en leeft vaak in haar eigen wereldje.”
Het doet Henk verdriet om zijn liefde zo te zien. ”Ze is mijn wereld en ondanks de hulp van de thuiszorg wordt de zorg voor Ans mij te zwaar.”
Henk heeft met zijn kinderen gesproken over het verzorgingshuis. Hij heeft altijd voor Ans gezorgd, maar hij merkt dat de zorg zwaarder wordt.
Zijn eigen gezondheid is ook niet meer wat het was, en nu worstelt hij met de beslissing om Ans in een verzorgingshuis te plaatsen. ”Ans hoort de juiste zorg en aandacht te krijgen en dat kan ik haar bijna niet meer geven.”
Hij voelt zich verscheurd omdat hij haar het liefst zelf wil verzorgen maar inziet dat het eigenlijk niet meer gaat.
Het is voor hem ontzettend moeilijk om de stap te zetten om zijn geliefde in handen van anderen te geven, terwijl de wens om voor haar te blijven zorgen sterk aanwezig is.
Het gesprek met zijn kinderen over het verzorgingshuis is een belangrijke stap, maar ook een pijnlijk proces van acceptatie.
”Op een gegeven moment moet je er toch aan geloven maar de gedachte alleen al, zorgt voor een enorm groot schuldgevoel.”
De 75 jarige Henk is al 41 jaar getrouwd met de lieve van zijn leven Ans. Zijn vrouw gaat de…
