Anaya is 22 jaar oud en heeft haar droom waargemaakt: ze staat sinds kort voor de klas op een basisschool. Al van jongs af aan wist ze het zeker.
“Als klein meisje speelde ik altijd al schooltje. Ik wilde niets liever dan juf worden,” vertelt ze met een grote glimlach. Nu is ze juf in het openbaar onderwijs en dat is voor haar een hele bewuste keuze geweest.
“Ik ben dol op kinderen en ik geniet ervan als ik ze om mij heen heb,” zegt Anaya. De energie van haar leerlingen geeft haar iedere dag opnieuw motivatie.
Maar naast liefde voor lesgeven, heeft Anaya ook een duidelijke visie op onderwijs. “Voor mij is het ontzettend belangrijk dat kinderen van alle afkomsten welkom zijn,” legt ze uit.
Juist daarom koos ze voor een openbare school. Toch merkt ze dat er nog dingen zijn die beter kunnen, vooral als het gaat om aandacht voor verschillende culturen en geloven.
“We vieren wel met elkaar kerst en Pasen,” zegt ze, “dus waarom zouden we ook niet aandacht geven aan de islam?”
Op haar school zitten veel kinderen met een islamitische achtergrond. “Denk juist omdat het merendeel een islamitische opvoeding krijgt, het belangrijk is dat we op school ook aandacht besteden aan de islam,” vindt Anaya.
Ze gelooft dat kinderen zich pas écht welkom voelen als ze ook iets van zichzelf herkennen in het lesprogramma of de schoolactiviteiten.
De school waar ze werkt is openbaar en heeft dus geen religieuze basis. Toch denkt Anaya dat het juist op zo’n school belangrijk is om ruimte te geven aan álle overtuigingen.
“Een beetje aandacht aan de islam kan volgens mij geen kwaad,” zegt ze rustig. “Het gaat er niet om dat we er les in gaan geven, maar wel dat we laten zien: jouw achtergrond telt mee.”
Voor Anaya draait het vooral om respect en herkenning. “Kinderen moeten zich gezien voelen,” legt ze uit. “Als je ziet dat jouw geloof of cultuur serieus genomen wordt, dan voel je je veiliger en durf je meer jezelf te zijn.”
Ze hoopt dat haar collega’s en schoolleiding openstaan voor haar ideeën. “Het zou mooi zijn als we bijvoorbeeld iets kleins doen tijdens de ramadan of het Suikerfeest,” stelt ze voor.
“Net zoals we samen kerstkaarten knutselen, kunnen we ook samen iets doen rond islamitische feestdagen.” Volgens Anaya gaat het niet om grote veranderingen, maar om kleine stappen.
“Met een beetje aandacht maak je al een groot verschil,” zegt ze. Ze merkt dat sommige collega’s nog moeten wennen aan haar voorstellen, maar ze blijft hoopvol.
“Ik zie mezelf als iemand die verbinding wil maken. We hoeven het niet allemaal hetzelfde te doen, maar we kunnen elkaar wél begrijpen.”
Anaya is vastberaden om haar leerlingen een fijne, open plek te bieden. “Iedereen moet zichzelf kunnen zijn in de klas. Of je nu christelijk bent, moslim of niks gelooft – je hoort erbij.”
Met haar frisse blik en enthousiasme hoopt ze het verschil te maken. En bovenal blijft ze doen waar ze van houdt: lesgeven met liefde. “Als mijn leerlingen blij naar huis gaan, dan is mijn dag geslaagd.”
Anaya is 22 jaar oud en heeft haar droom waargemaakt: ze staat sinds kort voor de klas op een basisschool.…
