Esther was pas 22 toen ze haar inmiddels ex leerde kennen. Hij was knap, charmant en wist precies wat hij moest zeggen om haar voor zich te winnen.
“Ik was op slag verliefd,” zegt Esther. “Ik viel voor zijn charmes, iedereen was dol op hem.” In het begin leek alles perfect. Hij bracht bloemen, nam haar mee uit eten en deed alsof ze de enige vrouw op aarde was.
Maar na een paar jaar begon er iets te veranderen. “Hij loog over kleine dingen. En als ik daar iets van zei, werd hij boos. Hij verhief dan zijn stem en dan wist ik al genoeg.”
Esther merkte dat ze steeds meer op haar tenen ging lopen. Alles moest op zijn manier. Wat ze droeg, met wie ze sprak, wanneer ze naar buiten ging — hij controleerde alles.
“Ik dacht steeds: misschien ligt het aan mij. Misschien moet ik beter mijn best doen. Maar diep vanbinnen voelde ik dat er iets niet klopte.” Ze wist uiteindelijk dat ze met een narcist had te maken.
Toch duurde het elf jaar voordat ze de moed vond om weg te gaan. “Ik voelde me gevangen. Maar op een middag pakte ik al mijn spullen en ben ik naar mijn ouders gegaan. Ik weet nog hoe mijn hart bonkte, maar ik wist: dit is mijn kans.”
Helaas stopte het daar niet. Haar ex laat haar niet met rust. “Zelfs in het winkelcentrum gaat hij mij achterna,” vertelt ze.
“Hij roept dan in het bijzijn van anderen dat ik er nog wel achter ga komen.” Esther krijgt bijna dagelijks berichten van hem. Soms smeekt hij om nog een kans. Dan weer beschuldigt hij haar van alles.
“Ik reageer nergens op, maar het lijkt alleen maar erger te worden,” zegt ze. “Ik weet gewoon niet meer wat te doen.” Ook haar ouders worden lastiggevallen.
“Hij stuurt hen berichten waarin hij vraagt of ze mij willen zeggen dat hij met me wil praten. Ik wil dit niet meer, maar hij blijft maar doorgaan.”
Esther is nu 33. Ze probeert haar leven weer op te bouwen, maar het is moeilijk met iemand die haar blijft volgen. “Soms ben ik bang om gewoon boodschappen te doen,” zegt ze zacht.
Toch heeft ze spijt dat ze niet eerder is weggegaan. “Ik had het al veel eerder moeten doen. Maar ik was bang. En ik dacht dat hij zou veranderen.”
Nu wil ze andere vrouwen waarschuwen. “Als iemand je controleert, je klein maakt of je bang laat voelen — ren weg. Het wordt niet beter. Echt niet. Ik hoop dat mijn verhaal anderen helpt om eerder de stap te zetten.”
Esther heeft inmiddels hulp gezocht. Ze praat met een psycholoog en overweegt juridische stappen. “Ik wil rust. En vrijheid. Voor het eerst in lange tijd geloof ik dat het kan.”
Ze kijkt naar buiten en zegt: “Ik heb eindelijk voor mezelf gekozen. En daar ben ik trots op.” Ondertussen vraagt ze zich af wat ze moet doen zodat hij haar eindelijk met rust laat.
Esther was pas 22 toen ze haar inmiddels ex leerde kennen. Hij was knap, charmant en wist precies wat hij…
