Irma is 66 jaar oud en woont alleen in een rustige buurt aan de rand van de stad. Ze heeft al jaren last van haar gezondheid en werken is daardoor niet meer mogelijk.
Lopen kost haar veel moeite en daarom heeft ze via de gemeente een elektrische rolstoel gekregen. “Die scootmobiel is echt mijn redding,” vertelt Irma met een glimlach.
“Zonder dat ding zou ik eigenlijk nergens kunnen komen.” Met haar scootmobiel kan ze toch zelfstandig blijven.
“Ik ga er mee naar de supermarkt, naar de huisarts, of gewoon een stukje rijden om mijn hoofd leeg te maken. Vooral als het zonnetje schijnt, dan wil ik er even uit. Dan rijd ik graag een rondje door het park.”
Toch zit er voor Irma ook een minder leuke kant aan haar ritjes door het park. Ze ergert zich aan de vele loslopende honden die ze daar tegenkomt.
“Vooral als het droog is, dan is het druk met mensen én honden. En die honden lopen vaak gewoon los. Ze rennen van links naar rechts over het pad. Ik moet dan soms ineens vol op de rem.”
Volgens Irma denken veel hondeneigenaren niet na over andere mensen in het park. “Het lijkt wel alsof ze vergeten dat er ook mensen zijn die niet zomaar kunnen uitwijken of stoppen. Ik zit in een scootmobiel, ik kan niet snel reageren als er ineens een hond voor me springt.”
Ze snapt dat mensen met hun hond willen wandelen en dat honden graag los willen lopen. “Dat begrijp ik echt wel,” zegt ze.
“Maar niet overal is dat handig. Er zijn toch regels voor waar je je hond los mag laten lopen? In een druk park met smalle paden is dat gewoon niet veilig.”
Irma heeft ook al een paar keer iets gezegd tegen hondeneigenaren. “Dan zeg ik vriendelijk: ‘Mag ik er even langs?’ of ‘Zou u uw hond even bij u kunnen houden?’ Maar vaak word ik dan raar aangekeken, of ze zeggen niks. Soms doen mensen zelfs alsof ik ze lastigval.”
Ze hoopt dat er meer begrip komt voor mensen zoals zij. “Ik wil gewoon veilig kunnen rijden. Ik moet al opletten op fietsers, kinderen op stepjes en wandelaars. Dan zijn loslopende honden soms echt te veel.”
”Het is niet dat ik iets tegen honden heb hoor, ik heb zelf vroeger ook een hond gehad. Maar ik hield hem wel altijd aan de lijn op drukke plekken.”
Het liefst zou Irma zien dat er in het park duidelijkere borden komen over waar honden wel of niet los mogen lopen.
“Dan weet iedereen waar ze aan toe zijn. En misschien dat mensen dan ook wat meer rekening houden met anderen.”
Ondanks de problemen in het park blijft Irma positief. Ze is dankbaar voor haar scootmobiel en de vrijheid die het haar geeft.
“Het is fijn dat ik niet altijd afhankelijk hoef te zijn van anderen. Even een boodschap doen of gewoon lekker naar buiten, dat is voor mij goud waard.”
Toch sluit ze af met een boodschap aan hondeneigenaren: “Denk ook eens aan anderen in het park. Niet iedereen is even mobiel. Als we allemaal een beetje rekening met elkaar houden, wordt het voor iedereen een stuk fijner.”
