Bilal en Norah zijn al meer dan veertig jaar getrouwd. Ze hebben samen vijf kinderen grootgebracht en inmiddels zijn ze de trotse opa en oma van twaalf kleinkinderen.
Ze wonen nog steeds in hun oude eengezinswoning, maar het huis is eigenlijk te groot geworden. “We denken eraan om binnenkort kleiner te gaan wonen,” zegt Norah. “Maar voor nu is dit huis nog ons thuis.”
Elke dag komt er wel een van hun kinderen langs. Soms alleen, soms met partner of kinderen. “Het is altijd gezellig,” zegt Bilal. “Er is bijna altijd wel iemand over de vloer.”
Maar op zondag is het écht feest. Dan komt de hele familie langs. De tafel zit vol, de tuin is gevuld met gelach en spelende kinderen, en het huis bruist van het leven.
“Zondag is onze lievelingsdag,” vertelt Norah met een glimlach. “Gezellig praten, de kinderen spelen, samen koken en eten, de zondag vliegt altijd voorbij.”
De kleinkinderen rennen door de tuin, maken tekeningen op het terras of spelen verstoppertje tussen de struiken. Binnen ruikt het naar versgebakken brood en kruiden uit de keuken.
Iedereen helpt mee met koken. Er wordt gelachen, verteld en gegeten. “Het is soms een chaos,” lacht Bilal. “Maar het is onze chaos.”
Toch is niet iedereen blij met deze zondagen. De buren aan de rechterkant klagen regelmatig. Ze zijn streng gelovig en vinden dat de zondag een rustdag moet zijn.
Elke zondag horen Bilal en Norah gebonk op de muur. Soms sturen de buren ook een berichtje of komen ze zelf klagen aan de deur.
“Ze vinden het niet prettig dat de kinderen buiten spelen,” zegt Norah. “En dat wij met z’n allen in de tuin zitten, met muziek of gelach. Maar ja, het is zondag, en dan willen wij juist leven.”
Bilal haalt zijn schouders op. “We proberen respectvol te zijn, maar we gaan onze zondag niet stil doorbrengen. Kinderen horen buiten te spelen. En waarom zouden wij moeten zwijgen?”
Ze hebben geprobeerd te praten met de buren, maar het gesprek liep niet goed. “Zij willen rust, wij willen leven,” zegt Norah. “Dat botst gewoon.”
Ondanks de klachten veranderen Bilal en Norah niets aan hun zondagen. “Iedere dag is een dag om te genieten en vooral te leven,” zegt Bilal. “We zijn dankbaar voor onze familie. Dat laten we ons niet afnemen.”
Misschien komt er binnenkort een verhuizing, naar een kleiner huis, misschien zelfs met een tuin waar niemand last heeft van hun levendige zondagen.
Maar tot die tijd blijft het op zondag druk, gezellig en vol leven in het huis van Bilal en Norah. “Dit is wie wij zijn,” zegt Norah. “Familie, liefde en een huis vol leven. Daar draait het om.”
Bilal en Norah zijn al meer dan veertig jaar getrouwd. Ze hebben samen vijf kinderen grootgebracht en inmiddels zijn ze…
