Ellen is een trotse moeder van vier kinderen. Samen met haar man woont ze op een boerderij in een rustig dorpje op het platteland. Het is een plek waar ze zich thuis voelt.
“We hebben 41 koeien, 6 paarden en twee honden,” zegt ze met een glimlach. Haar ogen lichten op als ze over de dieren praat.
De boerderij is niet alleen hun werk, het is hun leven. Ellen heeft een sterk karakter en is niet bang om haar mening te geven.
“Ik zeg altijd waar het op staat. Daar moeten mensen maar aan wennen,” lacht ze. Ondanks haar pittige karakter, is ze warm en zorgzaam, vooral als het om haar gezin en dieren gaat.
“Mijn man is opgegroeid op de boerderij, dus voor hem is dit allemaal heel normaal,” vertelt ze. “Maar ook ik en de kinderen vinden het heerlijk. Een zee van ruimte, een oase van rust…”
Ze kijkt even naar buiten, naar de groene weilanden rondom het huis. De kinderen rennen vaak tussen de dieren door, spelen met de honden of helpen met kleine klusjes.
Het leven op de boerderij vraagt veel tijd en energie. De dieren moeten elke dag verzorgd worden. Melken, voeren, stallen schoonmaken — het werk stopt nooit.
“Vakanties moeten we echt goed plannen,” legt Ellen uit. “Het werk op de boerderij gaat namelijk altijd door. Gelukkig kunnen mijn schoonouders het dan overnemen.”
Wanneer het gezin met vakantie gaat, is dat nooit langer dan tien dagen. Langer kan gewoon niet. “Mijn schoonouders zijn gelukkig altijd bereid om te helpen. Zonder hen zouden we nooit weg kunnen.”
Toch mist ze haar dieren altijd enorm als ze weg is, vooral de honden. “Mijn dieren en vooral de honden zijn mijn wereld,” zegt ze zacht. “Ik zou ze nooit naar een pension brengen.”
Ellen vindt het onbegrijpelijk dat sommige mensen hun hond of kat zomaar wegbrengen als ze op vakantie gaan. “Je haalt je huisdier niet weg uit zijn of haar vertrouwde plekje,” zegt ze fel.
“Of je neemt ze mee of je blijft thuis!” Voor haar is dat een duidelijke regel. Haar dieren horen bij het gezin. Ze zou hen nooit aan vreemde mensen overlaten.
”Als je van plan bent om je hond om de haverklap naar een pension te brengen, dan hoor je gewoon geen huisdier te hebben.”
Toch is Ellen gelukkig met haar leven. Ze houdt van de rust, de dieren, en het samen zijn met haar gezin. Het is niet altijd makkelijk, maar ze zou het voor geen goud willen ruilen.
“Soms denk ik weleens: wat als ik een ander leven had gekozen? Maar dan kijk ik naar mijn kinderen, de honden die kwispelen en de koeien in de wei… En dan weet ik: dit is precies waar ik hoor te zijn.”
Een leven op het platteland, vol liefde, werk en dieren. Dat is het leven van Ellen. En ze zou het voor geen miljoen willen inruilen.
Ellen is een trotse moeder van vier kinderen. Samen met haar man woont ze op een boerderij in een rustig…
