Op 27-jarige leeftijd heeft Esther te maken met toenemende schulden als gevolg van online gokken.
Wat ooit begon als onschuldige ontspanning is nu een zorgwekkende situatie geworden waar ze moeilijk uit kan ontsnappen.
“Het begon klein, slechts een paar weddenschappen voor de lol,” verklaart ze. “Maar al snel gleed ik af….”
”Ik bleef steeds hogere inzetten plaatsen, hopende dat één winnende gok alles zou oplossen.” In plaats daarvan raakte ze echter alleen dieper in de problemen en kwam ze uiteindelijk duizenden euro’s tekort.
Nu hoopt Esther dat haar ouders bereid zullen zijn haar bij te staan in deze moeilijke tijd. Helaas lijkt die hoop al snel vervlogen.
“Met hun financiële middelen zouden ze mijn schulden gemakkelijk kunnen voldoen, zonder veel impact op hen,” aldus haar gefrustreerde uitleg.
Esther ervaart de afwijzing als een diep verraad doordat in plaats van hulp, haar wordt verteld om haar eigen problemen op te lossen.
De woorden “Hoe kun je je eigen kind in zo’n situatie laten zitten terwijl je zelf in overvloed leeft?” tonen de frustratie van Esther richting haar ouders die altijd in luxe hebben geleefd.
Esther uit haar boosheid over het gevoel dat haar ouders zich niet om haar bekommeren, ondanks hun weelde en rijkdom.
Esther kreeg te horen dat ze haar eigen verantwoordelijkheid moest nemen en volwassen moest worden door zelf haar fouten te corrigeren, wat haar situatie complexer maakt dan dat wordt voorgesteld.
Esther worstelt dagelijks met haar schulden, terwijl ze zich boos en teleurgesteld voelt over haar ouders die ongestoord in luxe verder leven.
Esther voelt zich in de steek gelaten en twijfelt aan hun band, niet alleen vanwege de financiële kwestie.
“Hun geld lijkt belangrijker dan ik,” zegt ze, “en dat doet echt pijn.”
Esther probeert ondanks alles zelf haar situatie aan te pakken door gokapps van haar telefoon te verwijderen en na te denken over professionele hulp.
“Met die schulden in mijn nek is het moeilijk om vooruit te kijken, maar ik wil echt veranderen en een nieuw begin maken,” zegt ze.
De gedachte dat haar ouders haar in één klap hadden kunnen helpen maar dat niet deden, blijft haar dwarszitten.
Zegt ze verdrietig, “Het voelt alsof ze me laten verdrinken, terwijl ze gewoon een reddingsboei in handen hebben.”
Ondanks alles blijft Esther doorzetten, ook al voelt de situatie soms uitzichtloos. Zegt ze, “Ik probeer elke euro om te draaien en zoveel mogelijk af te lossen.”
“Maar het gaat zo langzaam. De gedachte dat mijn ouders me hadden kunnen helpen, maar dat niet wilden doen, zal ik niet snel vergeten.”
Weet Esther niet, of ze haar ouders ooit kan vergeven. “Deze ervaring heeft een diepe wond achtergelaten. Misschien los ik mijn schulden op, maar de breuk met mijn ouders? Die zal niet zo makkelijk herstellen.”
1. Haar ouders kunnen haar helpen maar hebben besloten dit niet te doen…
2. Dat haar ouders haar laten verdrinken zal ze niet meer vergeten…
3. Ze is woedend dat haar ouders haar niet willen helpen.
4. Dat haar ouders niet haar schulden willen aflossen ….vind ze afschuwelijk.
5. Ze is teleurgesteld en boos op haar vermogende ouders.
