Ibrahim, een 20-jarige man uit Marokko, deelt zijn dromen en teleurstellingen met ons, net als vele anderen.
“Uit Fez afkomstig, groeide ik op in een groot gezin met drie zussen en vijf broers. Ondanks de financiële moeilijkheden thuis, werkte mijn vader keihard om voor ons te zorgen,” vertelt hij.
“In Marokko liggen de kansen niet voor het grijpen en de lonen zijn laag. Ik ben dol op mijn vader, maar ik wil dat mijn toekomstige kinderen een beter leven zullen hebben,” zegt Ibrahim
“Toen ik Nederland op internet zag, met zijn moderne uitstraling, droomde ik ervan. Via een Facebookgroep ontmoette ik mensen die dezelfde stap hadden gezet van Marokko naar Nederland,” vertelt hij.
“Ze verzekerden me van de geweldige kansen en steun die de overheid biedt, van inkomen tot huisvesting,” aldus Ibrahim.
“Op dat moment,
.”
In mijn gedachten was het definitief. De verhalen die ik hoorde over Nederland, overtuigden me. Thuis was de reactie niet zo positief.”
Mijn ouders, broers en zussen probeerden me te ontmoedigen. Ze vreesden dat ik eenzaam zou zijn in een vreemd land.
Zelf dacht ik hier anders over. Ik vertrouwde erop dat de overheid me zou ondersteunen, zoals me was beloofd. Daarom nam ik snel het besluit om te vertrekken.
Het probleem was dat ik niet genoeg geld had voor een vliegticket. Enkele honderden euro’s leken misschien niet veel, maar ik had ze niet. Uiteindelijk leende mijn oom me wat geld, onder de voorwaarde dat ik het zou terugbetalen.
Eenmaal in Nederland besefte Ibrahim al snel dat de verhalen die hem waren verteld, niet klopten. “Toen ik op Schiphol landde, wist ik eigenlijk niet waar ik heen moest.“
Als ik daar aankwam, vroeg ik om hulp met geld en een huis.”
Daar werd mij verteld dat dat niet zomaar mogelijk was en dat er eerst verschillende formaliteiten moesten worden afgerond, waardoor ik lang moest wachten.”
Ik had een andere verwachting. Ik wilde meteen werk zoeken en veel geld verdienen om mijn familie te kunnen ondersteunen.”
Na twee jaar is er nog geen verblijfsvergunning voor mij als Marokkaan, wat ik niet begrijp en waarvoor ik mij afvraag wat ik verkeerd heb gedaan.”
Volgens hem wil hij graag werken en bijdragen aan de maatschappij. “Ik ben een fatsoenlijke jongen en veroorzaak geen problemen.”
Vandaag de dag slaapt hij soms bij vrienden die hij heeft gemaakt en soms overnacht hij in het park.
”Het liefst ga ik terug naar Marokko, daar had ik tenminste nog toekomstperspectief. In Nederland vind ik mijn situatie niet prettig.”
”Hoewel ik hier gekomen ben om rijk te worden, heb ik geen cent op zak. Ik kan niet wachten om weer terug te gaan.”
De 20-jarige Ibrahim uit Marokko heeft net zoals vele anderen grote dromen. Hij dacht dat hij rijk kon worden…
