Een 45-jarige moeder uit Amsterdam, genaamd Patricia, kiest ervoor om haar vierjarige zoon Michel een koekje te geven terwijl ze boodschappen doen.
Tijdens het rustig rondlopen in de supermarkt, geniet Michel duidelijk van zijn traktatie. “Mama, ik wil een koekje!” roept hij enthousiast.
Zonder aarzeling pakt Patricia een pak koekjes van het schap, opent het en geeft hem er één. Deze aanpak helpt het winkelen soepeler te laten verlopen volgens haar.
Patricia begrijpt dat sommige mensen haar handelingen vreemd vinden, maar dat deert haar niet. “Wat is het probleem? We rekenen alles keurig af bij de kassa,” legt ze kalm uit.
Voor haar is dit een doeltreffende oplossing. “Michel blijft rustig en vrolijk, en ik kan zonder gedoe mijn boodschappen doen.”
Desalniettemin ervaart Patricia dat niet iedereen begrip heeft voor haar aanpak. Ze krijgt soms starende blikken of hoort gefluister van andere klanten.
Ze vertelt: “Sommige mensen denken dat ik Michel leer dat hij zomaar dingen kan pakken zonder te betalen. Maar we betalen alles gewoon, dus ik zie het probleem niet.”
Zij benadrukt dat het vooral draait om efficiëntie: “Als ik Michel dat koekje niet geef, begint hij te zeuren of wordt hij onrustig. Dit maakt het winkelen voor ons allebei makkelijker.”
Naast het gemak voor haar zoon, deelt Patricia dat het haar ook helpt om de stress van het winkelen te verminderen, vooral na een lange dag werken.
Met een glimlach zegt ze: “Soms wil ik gewoon snel mijn boodschappen doen zonder gedoe. Als een koekje hem tevreden houdt, dan is dat voor ons beiden beter.”
Recent kreeg Patricia echter te maken met boze reacties van een klant in de supermarkt. “Er was een vrouw die me kwaad aankeek toen ze zag dat Michel al halverwege het pak koekjes was voordat we bij de kassa waren,” herinnert ze zich.
Patricia bleef kalm toen haar werd verteld dat ze eerst had moeten betalen. Haar reactie was vastberaden: “We betalen zo meteen, dus wat is het probleem?” Zelfs in deze situatie voelde ze wat spanning.
Patricia twijfelt soms over haar aanpak, maar houdt altijd vast aan haar beslissing. Ze verklaart: “Het is zo’n klein ding, en het maakt ons beiden gelukkig.”
Om een balans te vinden, erkent Patricia dat Michel vaak energiek is en tijdens het winkelen graag iets lekkers wil. Ze legt uit: “Als ik hem een koekje geef, kunnen we sneller door de winkel heen.”
Patricia wijst erop dat ze niet alleen staat in deze uitdagingen als ouder. Ze zegt: “Ik zie het overal. Ouders geven hun kinderen een snack of speeltje om ze rustig te houden tijdens het winkelen. Iedereen doet wat nodig is om de boel soepel te laten verlopen.”
Voor Patricia draait het niet om het overtreden van regels, aangezien ze alles netjes bij de kassa afrekent. De kritiek van anderen raakt haar niet echt.
“In plaats van een conflict aan te gaan over iets kleins als een koekje, zijn er belangrijkere dingen om over na te denken,” verklaarde ze nuchter, eraan toevoegend dat “kinderen niet altijd geduldig kunnen zijn.”
Onderstreept wordt door Patricia dat elke ouder uniek is in de manier waarop zij opvoedingszaken benaderen. Haar overtuiging is: “Ik begrijp dat anderen het anders kunnen zien, maar dit is de methode die voor ons gezin werkt,” merkte ze op.
“Wat voor ons werkt, is wat telt. We doen allemaal ons best om de dag zo goed mogelijk door te komen, en voor ons betekent dat een koekje in de supermarkt,” gaf ze aan.
1. Ze krijgt vaak scheve gezichten in de supermarkt! Velen vinden dit niet Oke!
2. Voor haar is het geen kwestie van regels overtreden…
3. Naar eigen zeggen rekent ze alles keurig af bij de kassa….
4. Vele klanten vinden niet kunnen en worden dan ook boos!
5. Zelf snapt ze het probleem niet want ze rekent alles netjes af!
