Els, een moeder van 38 jaar, werd onverwachts geconfronteerd met kritiek nadat ze haar kind een kus op de mond gaf. Wat voor haar een liefdevol gebaar was, werd door anderen als ongepast ervaren.
Dit bracht Els tot nadenken over de verscheidenheid aan manieren waarop ouders genegenheid tonen en hoe dit door anderen wordt geïnterpreteerd.
Els deelt in een openhartig gesprek: “Het was voor mij een spontane handeling. Mijn kind kwam naar me toe, ik boog me voorover en gaf een kus, precies zoals ik altijd doe.”
”Maar toen ik rondkeek, merkte ik de reacties op. Sommige mensen keken weg, anderen fronsten. Naderhand vertelden enkele vrienden me zelfs dat ze het ongemakkelijk vonden.”
Voor Els was deze reactie verrassend. Ze is opgegroeid in een gezin waar fysieke genegenheid normaal was.
“Ik kan me niet herinneren dat mijn ouders, zelfs toen ik ouder was,
Vertelt ze, hoe zij en haar broers elkaar kusten, op de mond en op de wang, zonder erbij na te denken. Voor hen was dat normaal,”
Ze merkte echter dat niet iedereen in haar omgeving op dezelfde manier dacht over het tonen van liefde binnen het gezin, aldus Els.
Zij werd geconfronteerd met verschillende meningen over hoe ouders genegenheid aan hun kinderen zouden moeten tonen, vooral met betrekking tot fysieke genegenheid zoals kussen op de mond.
Sommige opmerkingen gingen over praktische bezwaren. “Sommigen beweerden zelfs dat het ‘niet hygiënisch’ was of dat het ‘ongezond’ zou zijn voor haar kind. Ik vond dat vreemd,” zegt Els met enige verbazing.
“Ik ben haar moeder. Ik zorg voor haar, ik houd van haar. Waarom zou een kus op de mond ineens iets verkeerds zijn?”
De kritiek bracht haar in verwarring en Els begon te twijfelen waarom haar onschuldige gebaar zoveel reacties opriep.
Een bewustwording ontstond bij haar dat wat normaal voelt voor de ene persoon, voor anderen wellicht ongemakkelijk kan zijn. “Het is belangrijk om rekening te houden met culturele diversiteit,” vertelde ze.
“Terwijl sommige culturen dit gebaar als normaal beschouwen, wordt het in andere juist gemeden. Toch had ik niet verwacht dat mijn naasten er zo’n sterke mening over zouden hebben.”
Tijdens conversaties met haar vrienden kwam naar voren dat zij het kussen op de mond als “ongepast” bestempelden. “Ze gaven aan dat ze zich er ongemakkelijk bij voelden omdat het ‘niet gebruikelijk is’.”
“Maar wat betekent dit eigenlijk? Wie heeft de autoriteit om te bepalen wat gepast is in het tonen van liefde aan je kind?”
“Mijn dochter voelt zich prettig dichtbij mij. Voor haar staat die kus symbool voor veiligheid en liefde. Waarom zou ik haar dat onthouden alleen omdat anderen het ongepast vinden?”
Els koos ervoor om haar kennis over dit onderwerp uit te breiden en kwam tot de ontdekking dat meningen over mond-tot-mond kussen sterk kunnen variëren.
“Ik begrijp dat mensen het goed bedoelen en me willen laten nadenken over de impact van mijn acties,” verklaart Els.
“Maar aan het eind van de dag ken ik mijn kind het beste. Ik weet wat voor haar werkt en waar ze zich goed bij voelt.”
Zij lacht terwijl ze vertelt dat haar dochter nog dagelijks naar haar toekomt voor die kus. “Dat zegt voor mij alles.”
Vol verbazing is Els over de snelheid waarmee mensen oordelen vellen over persoonlijke opvoedingskeuzes. “Zelf zou ik nooit de opvoeding van iemand anders voorschrijven,” verklaart ze.
“Wat voor de een werkt, werkt misschien niet voor de ander. Ik geloof echter sterk dat ouders moeten doen wat goed voelt voor henzelf en hun kind. Als dat betekent dat we elkaar op de mond kussen, dan is dat zo.”
Ondanks dat Els door de situatie aan het denken is gezet, heeft ze besloten zich niet te laten beïnvloeden door kritiek. “Het staat anderen niet aan om te dicteren hoe ik mijn kind affectie toon,” benadrukt ze vastberaden.
“Mijn kind weet dat ze geliefd is, en dat is voor mij het belangrijkste. Laat anderen denken wat ze willen, ik kies ervoor trouw te blijven aan wat voor ons werkt.”
Deze ervaring heeft Els bewust gemaakt van haar eigen opvoedingsstijl en haar vertrouwen in haar intuïtie versterkt. “Ouderschap is geen eenvormig proces,” concludeert ze met een glimlach. “En dat is helemaal prima.”
1. Sommigen hadden praktische bezwaren tegen een kus op de mond.
2. Er zijn velen die met fronsende wenkbrauwen reageren.
3. Els deelt welk commentaar ze te verduren krijgt.
4. Het commentaar dat velen leveren volgens haar is ongegrond.
5. De reacties brengen Els nogal in de war.
