Rachid, met een espresso in zijn hand en meer dan twintig jaar ervaring in de horeca, wijst op het belang van de sfeer in zijn restaurant, iets wat vaak over het hoofd gezien wordt.
“Het wordt vaak onderschat hoezeer de sfeer van invloed is in een eetgelegenheid,” aldus Rachid. Hij streeft ernaar om zijn gasten een escape te bieden van hun dagelijkse beslommeringen en de kans te geven om echt te genieten van hun diner.
Hij heeft echter door de jaren heen gemerkt dat dit uitdagend kan zijn, vooral vanwege de aanwezigheid van jonge kinderen. “Hoe vertederend ze ook zijn, kinderen kunnen nogal luidruchtig zijn.”
Rachid benadrukt dat zijn keuze niet voortkomt uit kritiek op kinderen zelf. “Ik heb zelf ook kinderen grootgebracht, dus ik begrijp hoe uitdagend het kan zijn om met een peuter uit eten te gaan.”
”Echter, mijn pizzeria is niet groot en jonge kinderen kunnen de ervaring van andere gasten verstoren.” Daarom heeft hij bewust besloten om kinderen jonger dan acht jaar niet toe te laten.
Door de jaren heen heeft hij gezocht naar een harmonie tussen de toegankelijkheid voor gezinnen en een rustige ambiance voor zijn trouwe klanten.
“In drukke situaties met vele gezinnen kan het rumoerig worden door vermoeide of verveelde jonge kinderen.”
”De situatie was niet alleen ongemakkelijk voor ouders, maar verstoorde ook de ervaring van andere gasten die in rust willen genieten van hun maaltijd. Op een gegeven moment moest hier iets aan gedaan worden.”
Met als doel zijn gasten een uitmuntende ervaring te bieden, was hij vastbesloten om veranderingen door te voeren.
Het implementeren van deze nieuwe regel was een doordachte beslissing die Rachid met zorg nam. Hij was zich ervan bewust dat dit sommige klanten zou teleurstellen, maar zijn focus lag op het behouden van de unieke sfeer van zijn pizzeria.
“Het was een uitdagende beslissing, want niemand wil uitgesloten worden. Echter, het welzijn van mijn klanten stond voorop. Daarom was het noodzakelijk om een keuze te maken ter behoud van de rustige atmosfeer en hoogwaardige ervaring.”
“De focus ligt altijd op de gewenste ambiance die ik hier wil verwezenlijken: een oase voor diegenen die rustig willen genieten, dat is mijn streven.”
Na aanvankelijke bezorgdheid over mogelijke negatieve reacties, ontdekte hij tot zijn verrassing dat de feedback eigenlijk heel positief was. “Veel van mijn vaste klanten begrepen mijn beslissing.”
“Sommigen vonden het zelfs moedig van me en anderen zeiden dat ze juist door deze regel vaker zouden komen.”
Ondanks de kritiek die hij soms ontvangt, blijft Rachid hier open over. “Ik begrijp dat sommige mensen het beleid als discriminerend of onvriendelijk kunnen zien.”
“Toch probeer ik altijd uit te leggen dat het niets te maken heeft met een afkeer van kinderen, maar puur met de ervaring die ik mijn gasten wil bieden. Er zijn genoeg andere plekken waar gezinnen welkom zijn, maar mijn pizzeria is daar niet een van.”
Rachid houdt vast aan zijn visie en observeert met trots hoe gasten ontspannen van hun tijd genieten. “Als ik zie dat mensen van hun pizza genieten en ontspannen zitten, weet ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Het gaat niet om het aantal gasten, maar om hun ervaring. Dat is waar het om draait.”
Zijn keuze om jonge kinderen niet in de pizzeria toe te laten, blijft onveranderd.
Binnen en buiten zijn klantenkring blijft de toelatingsbeleid van Rachid een gespreksonderwerp.
De essentie volgens Rachid: rust, kwaliteit en gastvrijheid moeten in balans zijn. “Ik wil dat mensen hier met plezier komen eten, en dat zie ik nu gelukkig gebeuren,” concludeert hij tevreden.
1. Waarom Rachid uiteindelijk deze keuze heeft gemaakt, wordt toegelicht.
2. In dit restaurant heeft het eten van pizza met kleine kinderen dus geen zin!
3. Zijn gasten moeten kunnen genieten van hun pizza in alle rust.
4. Dit zijn de redenen achter zijn gemaakte keuze:
5. Rachid is content met de beslissing die hij heeft genomen!
