Er was eens een man genaamd Joop, hij is 69 jaar oud. Joop keek uit naar een avondje uit eten in Amsterdam, een activiteit die hij vaker heeft gedaan en altijd heeft genoten. Deze keer verliep echter anders dan verwacht.
Wat begon als een gezellig etentje, eindigde voor Joop in frustratie en onbegrip vanaf het moment dat hij het restaurant binnenstapte.
“Ik was klaar voor een leuke avond,” deelt Joop. Hij had zich verheugd op een maaltijd in een typisch Amsterdams restaurant.
Maar nog voordat hij aan tafel zat, voelde hij al dat er iets niet helemaal goed ging. “Ik liep naar de bediening om een tafel te vragen, maar ik werd begroet met een vriendelijke, maar totaal onverstaanbare ‘Hello, how are you?’ Ik dacht nog even dat het een grap was.”
Voor Joop, die gewend is zijn moedertaal te spreken in zijn eigen land, voelde het vreemd om in een restaurant in de hoofdstad niet in het Nederlands te kunnen communiceren. “Het was alsof ik in het buitenland was,” vervolgt hij.
Toen hij opnieuw in het Nederlands probeerde te praten, merkte hij dat de jonge serveerster hem niet begreep.
Verontwaardigd vertelt Joop: “Ze begreep me gewoon niet. Ze had geen idee wat ik zei.” Het moment begon een beetje ongemakkelijk te worden, maar veranderde al snel in frustratie toen hij ontdekte dat het gehele personeel Engels sprak.
Met verwondering zegt Joop: “Ze spraken allemaal Engels! Niet alleen zij, maar ook de andere obers. Toen ik probeerde te vragen of er iemand was die wel Nederlands sprak, werd ik weer met Engels aangesproken.”
Joop vertelt over de reactie van het personeel toen bleek dat hij hen niet kon verstaan. “Ze waren erg geïrriteerd toen ze beseften dat ik hen niet begreep.”‘
Met teleurstelling deelt Joop mee: “Ze rolden met hun ogen, en een van hen zuchtte zelfs toen ik voor de derde keer probeerde uit te leggen wat ik wilde bestellen.”
Joop snapte niet waarom er niemand was die Nederlands sprak, vooral toen hij gewoon een maaltijd wilde bestellen in zijn eigen land.
Met verbazing deelde hij: “Het ergste was dat ze helemaal geen moeite deden om me te helpen,”‘ vertelt hij. “Wanneer ze beseften dat ik geen Engels sprak, gingen ze gewoon verder met hun werk, zonder ook maar enige effort te tonen.”
Probeer alsjeblieft even om me te begrijpen.
Ongewenst en buitengesloten voelde hij zich. “Het leek alsof mijn aanwezigheid er niet toe deed. Het was hun manier of niets.”
Zelfs al begrijpt hij dat Amsterdam een internationale stad is met vele bezoekers, voor Joop blijft het moeilijk te verteren dat in een Nederlands restaurant geen Nederlands gesproken wordt.
“Ik verwacht simpelweg dat ik in Nederland Nederlands kan spreken,” klaagt Joop met bedenkelijke blik. “Is dat nu teveel gevraagd? Zeker niet in een restaurant in de hoofdstad van ons land.”
Joop werd teleurgesteld toen hij zag dat andere klanten die Engels spraken, moeiteloos geholpen werden.
“Het leek alsof je alleen bediend werd in dat restaurant als je Engels sprak. Dat vond ik echt heel onprettig. Ik voelde me echt genegeerd.”
Ondanks zijn begrip voor steden als Amsterdam die internationaler worden, ervaart Joop het als pijnlijk dat de lokale taal en cultuur lijken te verdwijnen.
Joop vraagt zich af: “Is het nodig om naar het buitenland te gaan om Engels te kunnen spreken? Waarom kunnen mensen niet gewoon beide talen spreken? Engels voor toeristen en Nederlands voor mensen zoals ik?”
Joop zegt: “Het lijkt alsof Nederland steeds minder van ons wordt. We worden gevraagd ons aan te passen aan de toeristen, terwijl dit vroeger andersom was.”
Na een onprettige ervaring besluit Joop het restaurant te verlaten zonder te eten. Hij zegt: “Ik kom hier niet meer. Niet vanwege het eten, want dat heb ik niet eens geproefd. Ik heb het niet eens besteld. Maar omdat ik me totaal niet welkom voelde in mijn eigen stad.”
Joop’s situatie benadrukt de groeiende internationalisering van steden zoals Amsterdam, waar toerisme soms lijkt te prevaleren boven de lokale gemeenschap.
De ervaring van Joop herinnert ons eraan dat, terwijl het belangrijk is open te staan voor een internationale gemeenschap, het koesteren van lokale cultuur en taal niet vergeten mag worden.
Joop vraagt zich af: “We zijn toch in Nederland? Dan wil ik gewoon Nederlands kunnen praten.”
1. Hij keek uit naar een leuk avondje uit maar dat verliep anders dan verwacht.
2. Dat dit in ons landje gebeurt vindt hij alles behalve normaal.
3. Hij voelde zich onzichtbaar en totaal niet begrepen.
4. Vanaf het moment dat hij binnenstapte groeide zijn frustratie…
5. Het blijft voor hem moeilijk te accepteren dat er niemand Nederlands spreekt.
