WhatsApp Image 2025 04 24 at 190629jpg

Boze Irma haalt uit naar hondeneigenaren: ‘Het lijkt wel alsof ze dat vergeten!’

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Irma is 66 jaar oud en woont alleen in een rustige buurt aan de rand van de stad. Ze heeft al jaren last van haar gezondheid en werken is daardoor niet meer mogelijk.

Lopen kost haar veel moeite en daarom heeft ze via de gemeente een elektrische rolstoel gekregen. “Die scootmobiel is echt mijn redding,” vertelt Irma met een glimlach.

“Zonder dat ding zou ik eigenlijk nergens kunnen komen.” Met haar scootmobiel kan ze toch zelfstandig blijven.

“Ik ga er mee naar de supermarkt, naar de huisarts, of gewoon een stukje rijden om mijn hoofd leeg te maken. Vooral als het zonnetje schijnt, dan wil ik er even uit. Dan rijd ik graag een rondje door het park.”

Toch zit er voor Irma ook een minder leuke kant aan haar ritjes door het park. Ze ergert zich aan de vele loslopende honden die ze daar tegenkomt.

“Vooral als het droog is, dan is het druk met mensen én honden. En die honden lopen vaak gewoon los. Ze rennen van links naar rechts over het pad. Ik moet dan soms ineens vol op de rem.”

Volgens Irma denken veel hondeneigenaren niet na over andere mensen in het park. “Het lijkt wel alsof ze vergeten dat er ook mensen zijn die niet zomaar kunnen uitwijken of stoppen. Ik zit in een scootmobiel, ik kan niet snel reageren als er ineens een hond voor me springt.”

Ze snapt dat mensen met hun hond willen wandelen en dat honden graag los willen lopen. “Dat begrijp ik echt wel,” zegt ze.

“Maar niet overal is dat handig. Er zijn toch regels voor waar je je hond los mag laten lopen? In een druk park met smalle paden is dat gewoon niet veilig.”

Irma heeft ook al een paar keer iets gezegd tegen hondeneigenaren. “Dan zeg ik vriendelijk: ‘Mag ik er even langs?’ of ‘Zou u uw hond even bij u kunnen houden?’ Maar vaak word ik dan raar aangekeken, of ze zeggen niks. Soms doen mensen zelfs alsof ik ze lastigval.”

Ze hoopt dat er meer begrip komt voor mensen zoals zij. “Ik wil gewoon veilig kunnen rijden. Ik moet al opletten op fietsers, kinderen op stepjes en wandelaars. Dan zijn loslopende honden soms echt te veel.”

”Het is niet dat ik iets tegen honden heb hoor, ik heb zelf vroeger ook een hond gehad. Maar ik hield hem wel altijd aan de lijn op drukke plekken.”

Het liefst zou Irma zien dat er in het park duidelijkere borden komen over waar honden wel of niet los mogen lopen.

“Dan weet iedereen waar ze aan toe zijn. En misschien dat mensen dan ook wat meer rekening houden met anderen.”

Ondanks de problemen in het park blijft Irma positief. Ze is dankbaar voor haar scootmobiel en de vrijheid die het haar geeft.

“Het is fijn dat ik niet altijd afhankelijk hoef te zijn van anderen. Even een boodschap doen of gewoon lekker naar buiten, dat is voor mij goud waard.”

Toch sluit ze af met een boodschap aan hondeneigenaren: “Denk ook eens aan anderen in het park. Niet iedereen is even mobiel. Als we allemaal een beetje rekening met elkaar houden, wordt het voor iedereen een stuk fijner.”

CategorieAlgemeen Tagshondeneigenaren invalide

Boze Irma haalt uit naar hondeneigenaren: ‘Het lijkt wel alsof ze dat vergeten!’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 04 24 at 140454jpg

Tineke niet blij: ‘Als je dit niet voor elkaar wil doen dan ben je een waardeloze buur’

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Tineke, 64 jaar en werkzaam in de detailhandel, ervaart regelmatig de uitdagingen rondom pakketbezorging.

Door haar lange werkdagen is ze overdag vrijwel nooit thuis om een pakket van de bezorger te kunnen aannemen.

Het vage tijdvenster van “tussen 9 en 5 bezorgd” is voor haar geen geruststelling, maar eerder een bron van ergernis. “Bijna dagelijks mis ik een pakket,” vertelt Tineke.

Om het probleem op te lossen, vraagt Tineke regelmatig haar buren om een pakketje voor haar aan te nemen.

Helaas krijgt ze steeds vaker te maken met een afwijzing. “Het lijkt soms alsof mensen niet meer bereid zijn iets voor elkaar te doen,” zegt ze met een lichte zucht.

Tineke is opgegroeid met het idee van een buurt waarin buren elkaar helpen, maar merkt dat deze gemeenschapszin afneemt.

“Vroeger hielp iedereen elkaar zonder te vragen. Nu krijg ik soms gewoon een ‘nee’ als ik vraag of iemand een pakket wil aannemen,” legt ze uit.

Hoewel ze begrijpt dat mensen niet altijd kunnen helpen, ervaart ze de afwijzingen soms als afstandelijk. “Het voelt bijna asociaal,” zegt ze.

De frustratie neemt toe wanneer een pakket om een andere reden niet geleverd wordt en ze weer opnieuw een bezorgmoment moet inplannen.

“Het kost zoveel energie en tijd, terwijl het maar een kleine moeite zou zijn als iemand even kon helpen,” legt Tineke uit. “Soms voelt het alsof je tegen een muur praat als je hulp vraagt.”

Sommige buren lijken extra moeite te doen om haar te helpen, waarvoor ze erg dankbaar is. Toch voelt ze zich bezwaard om steeds dezelfde mensen te vragen, waardoor ze af en toe bij andere buren aanklopt.

“Maar vaak krijg ik dan een kortaf ‘nee’. Het voelt alsof het steeds meer ieder voor zich is in de straat,” vertelt ze.

Tineke denkt er soms over na om pakketjes naar een ophaalpunt te laten sturen, maar dat kost haar, met haar drukke werkschema, vaak extra tijd.

“Na een lange werkdag wil je niet nog een extra stop maken om een pakket op te halen,” legt ze uit. “Het zou zoveel makkelijker zijn als een buur het even kon aannemen.”

Tineke hoopt op een toekomst waarin buren weer iets meer voor elkaar overhebben. “Als iedereen bereid is die kleine dingen voor elkaar te doen, wordt het leven voor ons allemaal een stuk makkelijker.”

”Uiteindelijk heb je zelf ook momenten waarop je een ander nodig hebt, dus waarom niet af en toe helpen?” besluit ze, hoopvol voor wat meer saamhorigheid in de buurt.

CategorieAlgemeen Tagsburen pakketjes

Tineke niet blij: ‘Als je dit niet voor elkaar wil doen dan ben je een waardeloze buur’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 04 24 at 122134 1jpg

Afschuwelijk nieuws voor zangeres S10: Moeder komt met vreselijk statement!

BN'ers

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Er is zorgwekkend nieuws voor zangeres S10, de artiestennaam van Stien den Hollander, die we allemaal hebben leren kennen door haar deelname aan het songfestival.

Haar 24-jarige tweelingbroer is vorige week in Amsterdam ernstig gewond geraakt na een val van een flat. De jongeman ligt sindsdien in coma, zo meldt de Telegraaf vandaag.

De val gebeurde aan de Osdorper Ban, waar hij van vier hoog naar beneden viel en uiteindelijk op het dak van een garage belandde. Omwonenden die een harde klap hoorden, besloten polshoogte te nemen.

Een stel klom op het dak en trof daar het zwaargewonde slachtoffer aan. Zij verleenden direct eerste hulp en schakelden hulpdiensten in.

De moeder van Stien heeft zich inmiddels ook uitgesproken over het incident. Op Facebook schrijft ze dat haar zoon niet zomaar van de flat viel, maar dat hij urenlang is vastgehouden in de woning.

Er zou zelfs sprake zijn geweest van een gijzeling en het eisen van losgeld. De exacte aanleiding hiervan is nog onbekend.

Het slachtoffer ligt inmiddels al een week in coma. Volgens berichten heeft hij ernstig letsel opgelopen, waaronder hersenletsel, een gebroken nek, diverse ribbreuken, een geperforeerde long en meerdere botbreuken aan heup en schouders.

De situatie is kritiek en het is op dit moment onzeker of hij zal herstellen. Kortom een zeer onzekere periode voor de familie.

De politie heeft inmiddels een 60-jarige man uit Amsterdam gearresteerd. Hij zou de bewoner van de woning zijn van waaruit de jongeman naar beneden viel. Zijn woning is doorzocht en er is een uitgebreid onderzoek gestart.

De politie laat weten nog met alle scenario’s rekening te houden. Dat betekent dat er zowel gedacht wordt aan een mogelijk misdrijf als aan een ongeval.

Voor Stien en haar familie is dit een bijzonder zware periode. De jonge zangeres, heeft zich vooralsnog niet publiekelijk uitgesproken over het incident. De familie vraagt om rust en privacy in deze moeilijke tijd.

De politie zet het onderzoek voort en vraagt mogelijke getuigen om zich te melden. Verdere informatie wordt op dit moment niet gedeeld, omdat het onderzoek nog in volle gang is.

CategorieBN’ers Tagsfamilie s10 stien den hollander

Afschuwelijk nieuws voor zangeres S10: Moeder komt met vreselijk statement! Lees meer »

bjpeg

Bilal en Norah weigeren gehoor te geven aan eis van buren: ‘Zo gaat dat in onze cultuur’

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Bilal en Norah zijn al meer dan veertig jaar getrouwd. Ze hebben samen vijf kinderen grootgebracht en inmiddels zijn ze de trotse opa en oma van twaalf kleinkinderen.

Ze wonen nog steeds in hun oude eengezinswoning, maar het huis is eigenlijk te groot geworden. “We denken eraan om binnenkort kleiner te gaan wonen,” zegt Norah. “Maar voor nu is dit huis nog ons thuis.”

Elke dag komt er wel een van hun kinderen langs. Soms alleen, soms met partner of kinderen. “Het is altijd gezellig,” zegt Bilal. “Er is bijna altijd wel iemand over de vloer.”

Maar op zondag is het écht feest. Dan komt de hele familie langs. De tafel zit vol, de tuin is gevuld met gelach en spelende kinderen, en het huis bruist van het leven.

“Zondag is onze lievelingsdag,” vertelt Norah met een glimlach. “Gezellig praten, de kinderen spelen, samen koken en eten, de zondag vliegt altijd voorbij.”

De kleinkinderen rennen door de tuin, maken tekeningen op het terras of spelen verstoppertje tussen de struiken. Binnen ruikt het naar versgebakken brood en kruiden uit de keuken.

Iedereen helpt mee met koken. Er wordt gelachen, verteld en gegeten. “Het is soms een chaos,” lacht Bilal. “Maar het is onze chaos.”

Toch is niet iedereen blij met deze zondagen. De buren aan de rechterkant klagen regelmatig. Ze zijn streng gelovig en vinden dat de zondag een rustdag moet zijn.

Elke zondag horen Bilal en Norah gebonk op de muur. Soms sturen de buren ook een berichtje of komen ze zelf klagen aan de deur.

“Ze vinden het niet prettig dat de kinderen buiten spelen,” zegt Norah. “En dat wij met z’n allen in de tuin zitten, met muziek of gelach. Maar ja, het is zondag, en dan willen wij juist leven.”

Bilal haalt zijn schouders op. “We proberen respectvol te zijn, maar we gaan onze zondag niet stil doorbrengen. Kinderen horen buiten te spelen. En waarom zouden wij moeten zwijgen?”

Ze hebben geprobeerd te praten met de buren, maar het gesprek liep niet goed. “Zij willen rust, wij willen leven,” zegt Norah. “Dat botst gewoon.”

Ondanks de klachten veranderen Bilal en Norah niets aan hun zondagen. “Iedere dag is een dag om te genieten en vooral te leven,” zegt Bilal. “We zijn dankbaar voor onze familie. Dat laten we ons niet afnemen.”

Misschien komt er binnenkort een verhuizing, naar een kleiner huis, misschien zelfs met een tuin waar niemand last heeft van hun levendige zondagen.

Maar tot die tijd blijft het op zondag druk, gezellig en vol leven in het huis van Bilal en Norah. “Dit is wie wij zijn,” zegt Norah. “Familie, liefde en een huis vol leven. Daar draait het om.”

CategorieAlgemeen Tagscultuur familie

Bilal en Norah weigeren gehoor te geven aan eis van buren: ‘Zo gaat dat in onze cultuur’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 04 24 at 094201jpg

Kelly Pfaff over opvoeding kinderen: ‘We hebben maar 1 duidelijke huisregel’

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Kelly Pfaff en haar man Sam Gooris zijn nog niet zo lang geleden samen met hun kinderen Shania (24) en Kenji (23) op avontuur geweest in Australië voor hun nieuwste tv-project Expeditie Gooris in Australië.

Tijdens een gesprek met Het Laatste Nieuws sprak Kelly open over het gezinsleven, hun onderlinge band en de manier waarop ze hun kinderen begeleiden naar volwassenheid.

Voor de familie is samen reizen niet nieuw. Het hoort er gewoon bij, vertelt Kelly. “Dat is niet anders dan intens samenwonen,” zegt ze met een knipoog.

Toch houden ze er bewust rekening mee dat iedereen ook tijd voor zichzelf nodig heeft. “Sam en ik zorgen er bijvoorbeeld voor dat de kinderen een aparte kamer hebben, zodat ze niet constant met ons opgescheept zitten.”

Het loslaten van haar kinderen, wanneer ze ooit op zichzelf gaan wonen, vindt Kelly geen angstige gedachte.

“Hotel mama sluit de deuren niet,” grapt ze. Dagelijks contact blijft vanzelfsprekend voor haar. “Mijn ouders bel ik ook makkelijk drie keer per dag.”

Dat opvoeden verandert naarmate de kinderen ouder worden, ervaart Kelly duidelijk. “Je leert loslaten en erop vertrouwen dat ze zelfstandig hun weg vinden.”

carriere

Maar wat voor Kelly en Sam altijd centraal staat, is dat hun kinderen waarden meekrijgen die richting geven.

“Het is mooi om te zien hoe ze hun eigen kijk op de wereld ontwikkelen, maar ook hartverwarmend dat ze onze normen en waarden nog steeds als leidraad gebruiken.”

Ook als Shania en Kenji straks hun eigen plek hebben, hoopt Kelly dat ze zich de tijd gunnen om daaraan te wennen.

Ze weet dat die eerste stap spannend kan zijn. “Iedereen voelt zich in het begin wel eens eenzaam, maar ze weten dat ze altijd mogen langskomen.”

Binnen het gezin Gooris staat vrijheid voorop, maar er zijn wel duidelijke afspraken. “Shania en Kenji moeten laten weten wanneer ze ergens veilig zijn aangekomen,” legt Kelly uit. Blijven ze ergens overnachten? Dan willen hun ouders dat van tevoren weten. “That’s it.”

Volgens Kelly behandelen zij en Sam hun kinderen met veel respect en vertrouwen. “Sam en ik behandelen onze kinderen als de jongvolwassenen die ze zijn.”

Dat betekent dat ze hen serieus nemen in alles wat ze zeggen en doen. “We hebben Kenji en Shania slim opgevoed. Ik verwacht dan ook niet dat, wanneer ze een antwoord geven, dit dom is.”

CategorieAlgemeen Tagskelly pfaff kinderen opvoeding

Kelly Pfaff over opvoeding kinderen: ‘We hebben maar 1 duidelijke huisregel’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 04 23 at 232515jpg

Nasir ligt continu overhoop met Nederlandse vrouwen: ‘Weten niet wat het voor mij betekent’

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Nasir is 29 jaar oud. Hij woont in een buitenwijk van Rotterdam, is in Nederland geboren, maar zijn familie komt uit Marokko. Zijn leven staat in het teken van de islam.

“De islam is voor mij niet alleen een geloof, het is een manier van leven,” zegt Nasir rustig. Hij bidt vijf keer per dag, leest regelmatig in de Koran en probeert altijd goed te doen voor anderen.

Twee jaar geleden stapte hij in het huwelijksbootje met Salma. Ze leerden elkaar kennen via familie. “We zijn heel gelukkig samen.” 

Hij hoopt dat ze een gezinnetje kunnen starten. “Een kind is een geschenk van Allah. Als het ons gegund is, zullen we heel dankbaar zijn.”

Vorige week ging Nasir naar een groothandel om boodschappen te doen. Hij liep rustig door de gangpaden met zijn lijstje.

Op een bepaald moment kon hij een bepaald product niet vinden. Hij besloot een medewerkster om hulp te vragen.

“Ik vroeg haar waar het product lag,” vertelt Nasir. “Maar terwijl ik mijn vraag stelde, keek ik naar de schappen. Ik maakte geen oogcontact met haar.”

De medewerkster reageerde verbaasd en vond hem onbeleefd. “Ze zei dat het raar was dat ik haar niet aankeek. Dat ik respectloos was. Ik probeerde uit te leggen dat het niet zo bedoeld was.”

Nasir blijft rustig als hij over het voorval praat. “Ik mag haar best aankijken, dat is geen zonde. Maar ik heb bewust gekozen om dat niet te doen. Uit respect.”

”Ik wil zuiver leven en mijn ogen beschermen. Niet alleen voor mezelf, maar ook uit eerbied voor mijn vrouw en mijn geloof.”

Dat mensen zijn keuze niet begrijpen vindt hij lastig en jammer. “Ik ben niet boos op haar. Misschien weet ze niet wat het voor mij betekent.”

”In de islam draait het ook om bescheidenheid. Niet alles draait om wat je ziet, soms gaat het juist om wat je niet doet.”

De discussie duurde niet lang. Nasir bleef beleefd en de medewerkster wees hem uiteindelijk waar het product lag. “Ik bedankte haar netjes en ging verder met mijn boodschappen.”

Thuis vertelde hij het verhaal aan Salma. “We praten veel samen over dit soort dingen,” zegt Faid. “Het is belangrijk dat we elkaar begrijpen en steunen.”

Nasir hoopt dat mensen meer met elkaar in gesprek gaan. “We hoeven het niet altijd met elkaar eens te zijn, maar we kunnen wel naar elkaar luisteren.”

”Nederland is mijn thuis, en ik voel me hier welkom. Maar soms is er onbegrip. Dan helpt het als we elkaar met open hart benaderen.”

“Ik ben wie ik ben. Een gelovige, een echtgenoot, hopelijk straks een vader. Ik wil een goed mens zijn. Meer niet.”

CategorieAlgemeen Tagscommunicatie geloof islam

Nasir ligt continu overhoop met Nederlandse vrouwen: ‘Weten niet wat het voor mij betekent’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 04 23 at 222408 1jpg

Andre en Monique komen met bizarre statement: ‘Loslaten is groeien’

BN'ers

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

André Hazes en Monique Westenberg hebben opnieuw besloten hun wegen te scheiden. Via Instagram maakten de twee maandagavond bekend dat hun relatie tot een einde is gekomen. Opmerkelijk is dat dit nieuws naar buiten komt terwijl ze momenteel samen op vakantie zijn.

In hun gezamenlijke bericht leggen André en Monique uit dat hun levens niet meer op dezelfde lijn liggen.

“Inmiddels zijn we door verschillende fases gegaan en heeft alles een plekje kunnen krijgen, met als uitkomst dat we nog steeds van elkaar houden en respect voor elkaar hebben. Loslaten is groeien en eerlijk zijn naar jezelf en elkaar,” schrijven ze.

De timing van de mededeling roept bij sommigen vragen op, juist omdat de twee nog samen tijd doorbrengen.

Toch benadrukken ze dat er geen sprake is van ruzie of onmin. Het besluit om uit elkaar te gaan lijkt zorgvuldig en in goed overleg genomen.

Ook vragen ze hun volgers om rekening te houden met hun zoon. “We willen jullie vragen om onze zoon in gedachte te houden bij alle vormen van reactie op dit bericht. Hij is inmiddels op een leeftijd dat hij alles via (social) media mee krijgt,” aldus het stel.

De relatie tussen André en Monique kent al langere tijd ups en downs. Hun eerste liefdesperiode begon jaren geleden en sindsdien zijn er meerdere breuken en verzoeningen geweest.

In 2016 kregen ze samen een zoon: Andreas Martinus Hazes, vernoemd naar de legendarische volkszanger André Hazes senior. De komst van hun zoon volgde na een moeizaam traject met ivf en icsi.

In de afgelopen jaren kozen André en Monique voor een relatievorm waarbij ze niet onder één dak woonden.

Deze aanpak leek rust te brengen en hun band juist sterker te maken. Vooral de laatste tijd leek de liefde weer helemaal opgebloeid.

Zo was er begin dit jaar nog een bijzonder moment te zien op televisie. Tijdens een aflevering van de Belgische show James & co werd André verrast door een optreden van Monique.

Samen met presentator James Cooke en zanger Peter Vanlaet bracht zij een nieuwe versie van Zij is van mij, een nummer dat André eerder uitbracht met Mart Hoogkamer.

„Met haar is alles gebeurd en met haar heb ik alles meegemaakt. Mijn eerste succes, ze is de moeder van mijn kind en ze is gewoon de liefde van mijn leven. Zij is altijd mijn rots geweest.”

”Ook als we niet samen waren, als ik met een andere vrouw was of alleen, zij was er altijd. Dat zal ik nooit meer vergeten”, vertelde André toen tegen presentator James Cooke.

Toch blijkt nu dat de harmonie op een ander niveau niet meer voldoende is. In hun bericht laten ze weten dat liefde en respect blijven, maar dat ze ieder hun eigen weg gaan.

CategorieBN’ers Tagsandre hazes monique westenberg

Andre en Monique komen met bizarre statement: ‘Loslaten is groeien’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 04 23 at 184411jpg

Ahmed en Nour hebben maling aan zeurende buren: ‘Dat ding maakt nou eenmaal geluid!’

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

In een rustige wijk aan de rand van Tiel wonen Ahmed en Nour. Ze zijn al jarenlang gelukkig getrouwd en genieten van hun leven samen.

Hun huis is rijtjeswoning, met een leuk klein voortuintje, bloemen voor het raam en altijd een kopje thee klaar voor bezoek.

Het echtpaar heeft drie kinderen en inmiddels vijf kleinkinderen. Eén van hen, de zestienjarige Benjamin, woont bij hen in huis.

“Bij zijn vader en moeder gaat het helaas niet zo goed,” vertelt Nour zacht. “Daarom woont hij nu bij ons. We willen dat hij rust en structuur heeft.”

Benjamin is een rustige, beleefde jongen. Hij gaat netjes naar school en heeft zelfs een bijbaantje als krantenbezorger.

Iedere ochtend gaat Benjamin al vroeg de deur uit. “Hij is tegen vijf uur al onderweg,” zegt opa Ahmed trots.

“Hij bezorgt de ochtendkrant en doet dat netjes met zijn scooter. Wij zijn trots op hem dat hij, voordat hij naar school gaat, nog de kranten bezorgt.”

Maar niet iedereen in de buurt is blij met Benjamin’s vroege rondes. Verschillende buren hebben geklaagd over het lawaai van zijn scooter. Volgens hen zorgt het voor onrust in de vroege ochtenduren.

“We worden iedere ochtend iets voor vijven wakker van het geluid,” vertelt een buurvrouw. “En dan weer tegen half zeven als hij thuiskomt. Het is alsof de hele straat wakker wordt van die scooter.”

De buren hebben nu een verzoek neergelegd bij de familie. Ze willen dat Benjamin zijn scooter pas start zodra hij uit de steeg is, en bij thuiskomst hetzelfde doet: scooter uitzetten aan het begin van de steeg en duwen tot het huis.

Nour snapt de ergernis ergens wel. “Het is vroeg, dat geven we toe. En zo’n scooter maakt geluid. Maar hij doet zijn best, hij werkt, hij helpt zichzelf vooruit.”

”We zijn gewoon een beetje verdrietig dat er zo veel geklaagd wordt.” Ahmed is minder begripvol. “Ik vind het gewoon gezeur,” zegt hij duidelijk.

“Normaal zou ik zeggen: laten we dat maar doen, voor de rust. Maar deze mensen klagen over alles. Is het niet de scooter, dan is het wel de klok aan de muur die tikt. Er is altijd wel iets.”

Hij vervolgt: “We hebben zelfs een keer gehoord dat iemand klaagde omdat we te vaak in de tuin zaten te praten. Gewoon zachtjes, in onze eigen tuin! Het voelt soms alsof ze ons er liever niet bij hebben.”

Benjamin zelf wil geen problemen veroorzaken. “Ik wil het goed doen,” zegt hij. “Misschien kan ik de scooter wel wat zachter zetten of even duwen tot ik op straat ben. Maar het is soms ook gewoon moeilijk om iedereen tevreden te houden.”

Ondertussen hopen Ahmed en Nour op meer begrip. “We willen geen ruzie,” zegt Nour. “We zijn blij met Benjamin, hij doet het goed. Moeten we dat niet juist aanmoedigen?”

De wijk staat bekend als rustig en hecht, maar dit soort kleine ergernissen kunnen de sfeer toch onder druk zetten. De familie hoopt dat een goed gesprek met de buren de lucht kan klaren.

“We willen best meedenken,” zegt Ahmed tot slot. “Maar het moet wel van twee kanten komen. Een beetje verdraagzaamheid mag ook, toch?”

Of er een oplossing komt die iedereen tevreden stelt, moet nog blijken. Maar duidelijk is dat het geluid van een scooter meer teweeg kan brengen dan je denkt – zeker als het elke dag om half zes ’s ochtends is.

CategorieAlgemeen Tagsburen overlast

Ahmed en Nour hebben maling aan zeurende buren: ‘Dat ding maakt nou eenmaal geluid!’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 04 23 at 143653jpg

Elias en Amina niet blij met uitkering: Het voelt alsof we vergeten worden’

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Elias en Amina wonen inmiddels al een paar jaar in Nederland. Anderhalf jaar geleden kregen ze via de gemeente een woning toegewezen, een klein huisje in een rustige wijk.

Samen met hun tweejarige zoontje proberen ze daar een nieuw leven op te bouwen. Maar makkelijk gaat dat niet. Het stel leeft van een bijstandsuitkering, en die blijkt in hun ogen verre van genoeg.

“We doen echt ons best om hier iets van te maken,” zegt Elias. Hij zit op de bank terwijl zijn zoontje vrolijk met een speelgoedautootje rondrijdt op de vloer.

“Maar het is gewoon niet genoeg. Alles is hier duur, veel duurder dan we hadden gedacht.” Amina knikt instemmend.

“Elke maand is het weer stress. We betalen de huur, de zorgverzekering, de boodschappen… en dan is het geld bijna op. Er blijft niks over voor andere dingen.”

Ze kijkt om zich heen naar de kale muren van hun huis. “We willen zo graag het huis opknappen. Een likje verf, misschien een nieuwe vloer. Maar dat kunnen we niet betalen.”

Het stel vindt het moeilijk om te begrijpen waarom de ondersteuning zo beperkt is. “In ons thuisland is alles veel goedkoper,” legt Elias uit.

“Je huurt daar een groot huis voor veel minder geld. Hier betalen we veel voor een klein huis en dan blijft er bijna niks over.”

Volgens Elias is het niet zo dat hij niet wíl werken. “Ik ben bezig met de taal en ik wil echt een baan,” benadrukt hij.

“Maar het gaat allemaal langzaam. Je moet eerst cursussen volgen, wachten op goedkeuring, solliciteren… het duurt lang. En ondertussen moet je wel leven.”

Amina vult aan: “We zijn dankbaar dat we hier een kans krijgen. Echt waar. Maar soms voelt het alsof we vergeten worden. We willen niet zeuren, maar het is gewoon zwaar.”

De frustratie is vooral groot omdat het stel merkt dat ze weinig vooruitgang boeken. “Elke maand voelt hetzelfde,” zegt Elias.

“Rekeningen betalen, boodschappen doen, en dan is het geld weer op. We kunnen niks opzij zetten. Geen spaargeld, geen leuke dingen.”

Toch proberen ze er het beste van te maken voor hun zoontje. “We willen dat hij gelukkig opgroeit. We nemen hem mee naar de speeltuin, lezen boekjes met hem, zingen liedjes,” vertelt Amina met een glimlach.

“Maar het zou fijn zijn als we hem ook eens iets extra’s konden geven. Een dagje uit bijvoorbeeld.” Elias hoopt op betere tijden.

“Misschien komt er een moment dat ik werk kan vinden, dat we iets kunnen opbouwen. Maar voor nu… het is moeilijk.”

”En eerlijk gezegd: ik vind het schandalig dat mensen in een rijk land als Nederland met zo weinig moeten rondkomen.”

Het stel hoopt dat hun verhaal gehoord wordt. “We vragen niet om luxe,” zegt Amina. “We willen gewoon een menswaardig bestaan. Meer niet.”

CategorieAlgemeen Tagsuitkering

Elias en Amina niet blij met uitkering: Het voelt alsof we vergeten worden’ Lees meer »

bijjpg

Bizarre video van een zwartrijder op de snelweg: Normaalste zaak van de wereld!

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

De Deense logistieke gigant DSV is de afgelopen jaren stevig aan het groeien in Oost-Europa. Vooral in Polen investeert het bedrijf fors in nieuwe, moderne faciliteiten.

Steden als Warschau, Wrocław en Gdańsk huisvesten al belangrijke vestigingen van DSV, maar daar blijft het niet bij.

In Wypędy, vlakbij de Poolse hoofdstad Warschau, werkt DSV momenteel aan de bouw van een indrukwekkend logistiek centrum.

Dit nieuwe complex krijgt onder meer zonnepanelen en laadstations, waarmee duurzaamheid en innovatie centraal staan.

In Łozienica is het bedrijf inmiddels klaar met de bouw van een hypermodern magazijn, voorzien van het zogeheten AutoStore-systeem. Dat systeem is vooral bedoeld om e-commerceprocessen sneller en efficiënter te laten verlopen.

Kortom, DSV toont zich niet alleen als een grote speler, maar ook als een voorloper op het gebied van slimme logistieke oplossingen en duurzaamheid.

“We investeren bewust in technologie die zowel onze klanten als het milieu ten goede komt,” klinkt het vanuit de directie.

Toch was er onlangs een opvallend incident dat voor wat fronsende wenkbrauwen zorgde. Op sociale media verscheen beeldmateriaal van een persoon die zich achter op een DSV-vrachtwagen had verstopt en zo probeerde mee te liften.

Het is onduidelijk of de chauffeur hiervan op de hoogte was, of dat hij simpelweg niets in de gaten had. Opvallend is in ieder geval dat de truck blijkbaar geen achteruitkijkcamera’s heeft die een dergelijk gevaar kunnen signaleren.

Een ooggetuige liet weten: “Hij hing daar gewoon, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Levensgevaarlijk natuurlijk.”

De beelden laten zien hoe de man zich stevig vasthoudt aan de achterkant van de vrachtwagen, klaar voor een gratis rit.

Hoewel het voor sommigen misschien spannend lijkt, benadrukken experts dat zulke acties zeer risicovol zijn. Niet alleen voor de persoon zelf, maar ook voor de chauffeur en andere weggebruikers.

DSV heeft zelf nog geen officiële reactie gegeven op het incident, maar het roept wel vragen op over de veiligheid en monitoring van hun vrachtverkeer.

In een tijd waarin het bedrijf zoveel inzet op technologie, duurzaamheid en innovatie, lijkt een simpele achteruitkijkcamera op zijn plaats.

Ondanks dit opvallende voorval blijft DSV een van de meest vooruitstrevende logistieke bedrijven in Europa, met een duidelijke focus op de toekomst.

Maar misschien is het na dit incident wél tijd voor een kleine upgrade aan de achterkant van hun vrachtwagens. Veiligheid eerst.

CategorieAlgemeen Tagsvrachtwagen

Bizarre video van een zwartrijder op de snelweg: Normaalste zaak van de wereld! Lees meer »

Scroll naar boven