Mischa P. - Vrouwen Feitjes

Khalid en Dounia niet blij met buren:

Door Mischa P. / 15 mei 2025

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Khalid en Dounia wonen samen met hun kinderen van 5 en 7 jaar in een rijtjeswoning in een gezellige en kindvriendelijke buurt.

“Het is een heerlijke wijk,” vertelt ze. “Veel groen, het winkelcentrum op loopafstand, dus wat wil je nog meer?”

Ze geniet van het leven in de buurt. Maar sinds acht maanden is er iets veranderd. Er zijn nieuwe buren komen wonen: een jong stel met twee katten.

“In het begin leek het allemaal prima,” zegt Dounia. “Ze zijn vriendelijk en hun katten bleven binnen. Maar sinds vijf weken mogen die katten naar buiten, en dat vinden wij helemaal niet leuk.”

Dounia en haar man hebben een achtertuin vol bloemen, planten en struiken. “We zijn er altijd druk mee, maar het is de moeite waard. Nog even en dan staat alles weer in bloei.”

Maar juist die mooie tuin trekt de katten van de buren aan. “Zelf hebben ze alleen maar tegels in hun achtertuin,” legt Dounia uit. “Dat vinden die katten natuurlijk niet interessant.”

Ze heeft de katten al meerdere keren in haar tuin gezien. “Ik zie ze in de aarde graven. Zodra ik op het raam tik, gaan ze er als een speer vandoor.”

En het is niet alleen graven. Elke dag vindt ze kattendrollen tussen haar bloemen. “Ik vind het smerig,” zegt ze met een frons. “Mijn tuin is verdorie geen openbaar toilet!”

Khalid besloot het gesprek aan te gaan met de buren. Maar dat liep niet zoals ze hoopte. “Ze zeiden dat we zelf maar een oplossing moeten bedenken,” vertelt hij verontwaardigd.

“Binnenhouden gaan ze de katten niet doen, want bij hun vorige woning mochten ze ook naar buiten.”

Khalid schudt zijn hoofd. “Het is toch te absurd voor woorden dat wij meerdere malen per dag hun ontlasting moeten opruimen?”

Ze hebben al van alles geprobeerd. Stokjes met citroengeur in de grond gestoken, scherpe dennenappels neergelegd, zelfs kattenschrik gekocht bij het tuincentrum.

“Maar niets helpt echt,” zegt ze zuchtend. Ze vindt het vooral vervelend dat het probleem niet serieus genomen wordt.

“Wij doen ons best om van onze tuin een mooie plek te maken. En dan lopen die katten er zomaar doorheen, alsof het hun speeltuin is.”

Toch wil het stel het liefst dat dit zonder ruzie opgelost wordt. “We wonen naast elkaar, dus je wil het goed houden,” zegt ze. “Maar het is lastig als je het gevoel hebt dat je niet wordt gehoord.”

Ze hoopt dat de buren alsnog zullen inzien dat hun katten voor overlast zorgen. “We willen helemaal geen grote problemen,” zegt Khalid. “Maar een beetje respect voor elkaars plek, dat mag toch wel?”

Tot die tijd blijft ze opletten. Elke ochtend loopt ze een rondje door de tuin, op zoek naar nieuwe sporen van bezoek. En als ze weer iets vindt? Dan zucht ze diep, pakt haar schepje, en hoopt dat het ooit stopt.

CategorieAlgemeen Tagsburen katten overlast

Khalid en Dounia niet blij met buren: Lees meer »

Benjamin verbaast zich over Nederlanders: ‘Je krijgt vaak deze subtiele boodschap’

Door Mischa P. / 15 mei 2025

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Benjamin leeft inmiddels al een aantal jaren in Nederland en is dan ook aardig gewend aan het leven in ons kleine landje.

Hij heeft lieve ouders, goede vrienden, zit op een leuke school en heeft een leuk bijbaantje. Met een lach staat hij op en met een lach gaat hij naar bed.

“Ja, ik ben moslim en mijn moeder en zusjes dragen een hoofddoek,” zegt hij met een glimlach. “Maar wij zijn net zoals een ieder ander.” Het verbaast hem soms hoe mensen nog steeds denken in hokjes.

Voor Benjamin maakt het niet uit of iemand gelooft of niet, of iemand een donkere of lichte huid heeft. “Iedereen is uniek op zijn of haar eigen manier. En juist dat maakt het leven zo boeiend.”

Thuis bij Benjamin is het altijd een gezellige drukte. Zijn moeder kookt met liefde voor een leger, zelfs als er maar drie mensen aan tafel zitten.

“Je weet nooit wie er mee-eet,” zegt zijn moeder dan, terwijl de dampende schalen couscous en harira op tafel kwamen. Er word gelachen, gedeeld, gediscussieerd – met liefde als vaste smaakmaker.

“Bij ons thuis is er altijd eten in overvloed,” zegt hij vaak tegen haar zijn Nederlandse collega’s en vrienden. “Iedereen kan blijven om te eten, ongeacht of je toevallig langsloopt of niet.”

Hij moet toch wel lachen als hij denkt aan hoeveel dingen in de Nederlandse cultuur heel anders gaat dan dat hij gewend is.

“Bij Nederlanders krijg je vaak toch wel de subtiele boodschap: ‘Wij gaan zo eten…’ Dan weet je: tijd om te vertrekken.”

“Het zijn van die kleine verschillen, maar ze zeggen veel over hoe we naar gastvrijheid kijken.” Hij lacht hardop terwijl hij aan het uienverhaal denkt.

Nog niet zo lang geleden kwam een buurvrouw aan het einde van de dag vragen of zijn moeder toevllig een ui voor haar had. “Als onze buurvrouw komt vragen om een ui, dan krijgt ze er zes.”

“Voor ons is dat normaal. Maar als wij een ui vragen aan een Nederlandse buurvrouw, dan krijgen we er eentje. En de volgende dag hoor je: ‘Vergeet niet een ui terug te brengen, hè?’”

Benjamin vind het bijzonder, hoe cultuur zich uit in de kleinste gebaren. Niet goed of fout, gewoon anders. Ze is nieuwsgierig naar andere gewoontes, andere manieren van denken. Dat maakte haar rijker, vind ze.

CategorieAlgemeen Tagscultuur

Benjamin verbaast zich over Nederlanders: ‘Je krijgt vaak deze subtiele boodschap’ Lees meer »

Bijzonder en ongebruikelijk gezinsleven: ‘Ik ben moeder van twaalf knuffelberen’

Door Mischa P. / 15 mei 2025

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Christa, een 26-jarige vrouw uit Rockford, Illinois, leidt een bijzonder leven waarin ze haar 12 knuffels behandelt alsof het haar eigen kinderen zijn.

Deze ongebruikelijke manier van leven heeft op het internet veel verbazing gewekt, gezien de zorg en affectie die Christa aan haar knuffels besteedt.

Voor Christa beginnen haar dagen net als die van elke andere moeder: met het verzorgen en aankleden van haar ‘kinderen’.

Ze neemt haar knuffels mee op al haar uitjes, of dat nu naar de winkel is of naar het park, en waakt ervoor dat ze nooit alleen zijn.

Deze knuffels zijn voor Christa meer dan speelgoed; ze zijn een essentieel deel van haar gezinsleven. De achterliggende reden voor Christa’s gedrag is diep emotioneel.

Door medische complicaties is het voor haar onmogelijk om zelf kinderen te krijgen, wat ertoe heeft geleid dat ze haar moederlijke gevoelens op haar knuffels projecteert.

Dit geeft haar troost en voldoet aan haar behoefte aan moederlijke liefde. Ondanks het comfort dat de knuffels haar bieden, heeft Christa’s levensstijl ook negatieve kanten.

Ze is werkloos en afhankelijk van financiële steun van haar familie. Haar keuze om haar leven zo in te richten zorgt voor onbegrip en bezorgdheid bij haar vriend Brian en haar naasten, die vrezen voor haar sociale isolement.

Een opmerkelijk aspect van Christa’s verhaal is dat haar toewijding aan de knuffels een vervanging is voor een eerdere verslaving aan dr*gs.

Nu bijna twee jaar nuchter, lijkt de zorg voor de knuffels een veiligere manier voor haar om met haar verslavingsgevoeligheid om te gaan.

Elk van de knuffels heeft een eigen naam en persoonlijkheid, wat de diepte van Christa’s band met hen weerspiegelt.

Hoewel deze unieke levenswijze haar comfort biedt, heeft het ook een aanzienlijke impact op haar sociale relaties.

Haar vrienden en familie maken zich zorgen en voelen zich ongemakkelijk bij haar keuzes, en moedigen haar aan professionele hulp te zoeken.

Christa is zich bewust van de noodzaak om veranderingen in haar leven door te voeren, erkennend dat de knuffels comfort bieden, maar ook een hindernis vormen voor haar persoonlijke groei en sociale interactie.

Christa’s verhaal is een fascinerende blik op de complexiteit van menselijke emoties en de creatieve manieren waarop mensen hun innerlijke strijd aangaan.

CategorieAlgemeen Tagsberen levensstijl

Bijzonder en ongebruikelijk gezinsleven: ‘Ik ben moeder van twaalf knuffelberen’ Lees meer »

Omid en Zahra niet blij met Nederland: ‘We worden er nou niet bepaald beter op!’

Door Mischa P. / 14 mei 2025

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Omid en Zahra wonen inmiddels al een paar jaar in Nederland. Anderhalf jaar geleden kregen ze via de gemeente een woning toegewezen, een klein huisje in een rustige wijk.

Samen met hun tweejarige zoontje proberen ze daar een nieuw leven op te bouwen. Maar makkelijk gaat dat niet. Het stel leeft van een bijstandsuitkering, en die blijkt in hun ogen verre van genoeg.

“We doen echt ons best om hier iets van te maken,” zegt Omid. Hij zit op de bank terwijl zijn zoontje vrolijk met een speelgoedautootje rondrijdt op de vloer.

“Maar het is gewoon niet genoeg. Alles is hier duur, veel duurder dan we hadden gedacht.” Zahra knikt instemmend.

“Elke maand is het weer stress. We betalen de huur, de zorgverzekering, de boodschappen… en dan is het geld bijna op. Er blijft niks over voor andere dingen.”

Ze kijkt om zich heen naar de kale muren van hun huis. “We willen zo graag het huis opknappen. Een likje verf, misschien een nieuwe vloer. Maar dat kunnen we niet betalen.”

Het stel vindt het moeilijk om te begrijpen waarom de ondersteuning zo beperkt is. “In ons thuisland is alles veel goedkoper,” legt Omid uit.

“Je huurt daar een groot huis voor veel minder geld. Hier betalen we veel voor een klein huis en dan blijft er bijna niks over.”

Volgens Omid is het niet zo dat hij niet wíl werken. “Ik ben bezig met de taal en ik wil echt een baan,” benadrukt hij.

“Maar het gaat allemaal langzaam. Je moet eerst cursussen volgen, wachten op goedkeuring, solliciteren… het duurt lang. En ondertussen moet je wel leven.”

Zahra vult aan: “We zijn dankbaar dat we hier een kans krijgen. Echt waar. Maar soms voelt het alsof we vergeten worden. We willen niet zeuren, maar het is gewoon zwaar.”

De frustratie is vooral groot omdat het stel merkt dat ze weinig vooruitgang boeken. “Elke maand voelt hetzelfde,” zegt Elias.

“Rekeningen betalen, boodschappen doen, en dan is het geld weer op. We kunnen niks opzij zetten. Geen spaargeld, geen leuke dingen.”

Toch proberen ze er het beste van te maken voor hun zoontje. “We willen dat hij gelukkig opgroeit. We nemen hem mee naar de speeltuin, lezen boekjes met hem, zingen liedjes,” vertelt Zahra met een glimlach.

“Maar het zou fijn zijn als we hem ook eens iets extra’s konden geven. Een dagje uit bijvoorbeeld.” Omid hoopt op betere tijden.

“Misschien komt er een moment dat ik werk kan vinden, dat we iets kunnen opbouwen. Maar voor nu… het is moeilijk.”

”En eerlijk gezegd: ik vind het schandalig dat mensen in een rijk land als Nederland met zo weinig moeten rondkomen.”

Het stel hoopt dat hun verhaal gehoord wordt. “We vragen niet om luxe,” zegt Zahra. “We willen gewoon een menswaardig bestaan. Meer niet.”

CategorieAlgemeen Tagsnederland vluchteling

Omid en Zahra niet blij met Nederland: ‘We worden er nou niet bepaald beter op!’ Lees meer »

Goed vriend Frans Bauer klapt uit de school over affaire met Sieneke: ‘Niet helemaal koosjer’

Door Mischa P. / 14 mei 2025

BN'ers

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

De verhalen over een vermeende affaire tussen volkszanger Frans Bauer en zangeres Sieneke blijven de ronde doen, ook al ontkent Sieneke deze geruchten met klem.

Nu mengt ook Emile Hartkamp, een goede vriend van Frans, zich in de discussie. In een interview met Weekend geeft hij zijn kijk op de situatie.

De aanleiding voor de ophef is een uitspraak van Jan Baum, de ex-man van Sieneke. Hij beweert dat zijn informatie afkomstig is van Dorus Bauer, de broer van Frans.

Volgens Jan zou Dorus hem hebben verteld dat er meer speelt tussen Sieneke en Frans dan vriendschap alleen.

Maar Emile Hartkamp gelooft daar niets van. “Het is natuurlijk gekomen doordat Jan Baum contact zocht met Dorus,” legt Emile uit.

“Ik denk dan: waarom zoek je contact met iemand die je eigenlijk bijna nooit gezien hebt? Dat is óf om bevestiging te krijgen, óf om iets los te peuteren.”

Hij vervolgd: ”Ik vind het niet helemaal koosjer. Maar de waarheid komt op een gegeven moment toch wel boven.”

Hoewel hij zelf Dorus niet heeft gesproken over de kwestie, denkt Emile wel dat er sprake is van beïnvloeding.

“Ik denk dat hij gemanipuleerd is, ergens ingetrapt is, en daarna is gestopt met zelf nadenken. Die woorden had hij nooit mogen uitspreken. Maar ik laat de broers het onderling oplossen.”

Frans Bauer zelf lijkt zich weinig aan te trekken van de geruchten. Volgens Emile probeert Frans de situatie nuchter te benaderen.

“Soms kan hij er heel diep op ingaan en soms moet hij er ook wel om lachen, van: het is toch niet te geloven!”

”Maar hij beschouwt het vooral als tijdverspilling om zich er nog langer mee bezig te houden. En eerlijk gezegd: gelijk heeft-ie. Klaar ermee en weer door met het dagelijkse leven.”

De verhalen over Frans en Sieneke blijven voor roering zorgen, maar zolang er geen concrete aanwijzingen zijn, lijkt het vooral een kwestie van roddels.

Zowel Frans als Sieneke houden zich verder stil, en dat lijkt op dit moment ook de verstandigste keuze.

CategorieBN’ers Tagsaffaire frans bauer sieneke

Goed vriend Frans Bauer klapt uit de school over affaire met Sieneke: ‘Niet helemaal koosjer’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 13 at 225631 1jpeg

Tiny: ‘Iedere avond plundert ze het weggeefkastje terwijl ze het niet nodig heeft’

Door Mischa P. / 14 mei 2025

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Tiny woont al 21 jaar in een fijn appartementencomplex in een rustige buurt in het noorden van Nederland. “Het is hier heerlijk wonen,” zegt ze. “Iedereen groet elkaar en de omgeving is mooi groen.”

Iedere avond maakt Tiny haar vaste rondje langs het water en door het park met haar kleine hond, een levendige jack russell. Het is haar momentje van rust.

Op de hoek van de straat staat een klein houten kastje naast de kerk. Het is een weggeefkastje, bedoeld voor mensen die het financieel moeilijk hebben.

In het kastje liggen houdbare producten zoals pasta, soep in blik, broodbeleg en soms zelfs tandpasta of maandverband.

Alles is gratis, bedoeld als steun in moeilijke tijden. “Een prachtig initiatief,” vindt Tiny. “Ik weet dat er mensen zijn in de buurt die hier echt afhankelijk van zijn.”

Een paar maanden geleden gebeurde er iets wat Tiny niet meer loslaat. Het was laat in de avond, het was stil op straat.

Tiny liep haar gebruikelijke ronde toen ze ineens iemand bij het kastje zag staan. Het was haar buurvrouw van één hoog. Tiny herkende haar meteen aan haar jas en haar donkere haar.

“Ze stond daar alsof ze boodschappen aan het doen was,” vertelt Tiny. “Heel rustig bekeek ze de inhoud en stopte meerdere dingen in haar schoudertas.” Tiny bleef niet stilstaan maar liep, vol verbazing, verder.

“Ik dacht: waarom zij? Ze heeft een mooie auto, rijdt daar elke dag mee rond. En ze gaat regelmatig op vakantie. Dat is toch niet iemand die dit kastje nodig heeft?”

Tiny voelde zich er ongemakkelijk bij. Ze kreeg er, zoals ze zelf zegt, “een raar onderbuikgevoel” van. In de dagen erna bleef het knagen.

Ze besloot haar vaste wandeling voortaan steeds rond hetzelfde tijdstip te maken. Niet om haar buurvrouw te betrappen, maar omdat ze wilde weten of het echt vaker gebeurde.

“En ja hoor,” zegt Tiny. “Ik zag haar minstens vijf avonden per week bij het kastje. Soms keek ze goed om zich heen, alsof ze wilde checken of niemand haar zag. Dan deed ze snel het kastje open, pakte wat spullen, en liep weer door.”

Tiny is boos. Niet zozeer omdat iemand iets meeneemt uit het kastje, maar omdat haar buurvrouw niet degene is die het nodig heeft.

“Dat kastje is er voor mensen die aan het eind van de maand geen geld meer hebben voor eten. Voor mensen die moeten kiezen tussen luiers of brood. Niet voor iemand met een dure jas, een auto en drie vakanties per jaar.”

Ze heeft erover nagedacht om er iets van te zeggen. Maar ze weet niet goed hoe. “Je wilt geen ruzie met je buurvrouw.”

”En misschien heeft ze wel schulden waar ik niks van weet, dat kan natuurlijk ook. Maar toch… het voelt niet goed.”

Tiny merkt ook dat er minder producten in het kastje liggen dan vroeger. Soms is het zelfs helemaal leeg. “En dan denk ik: hoe moet dat voor die vrouw met drie kinderen op nummer 12, die haar baan is kwijtgeraakt? Of voor die oudere meneer die elke euro omdraait?”

Het liefst zou Tiny zien dat er iets verandert. Dat er een soort toezicht komt of dat het kastje alleen op bepaalde tijden open is. Maar ze weet ook dat dat lastig is.

Het idee van het kastje is juist dat het laagdrempelig is. “Iedereen mag pakken wat hij nodig heeft. Maar dan moet je wel eerlijk zijn over wat je nodig hebt.”

Ze hoopt dat haar buurvrouw op een dag begrijpt wat ze doet. “Misschien leest ze dit ooit ergens, of denkt ze er zelf over na. Want het is eigenlijk heel simpel: dat kastje is er niet voor gemak, maar voor nood.”

Terwijl Tiny haar hondje roept en verder loopt langs het donkere water, zegt ze zacht: “Eerlijk delen, dat is toch niet te veel gevraagd?”

CategorieAlgemeen Tagsinitiatief weggeefkastje

Tiny: ‘Iedere avond plundert ze het weggeefkastje terwijl ze het niet nodig heeft’ Lees meer »

Dik vraagteken bij relatie Mike en Denise: ‘Hun gejok helpt in elk geval niet mee!’

Door Mischa P. / 14 mei 2025

BN'ers

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Er is opnieuw onduidelijkheid ontstaan rond de relatie tussen Mike en Denise, het stel dat elkaar ontmoette in het programma Winter Vol Liefde.

Een inmiddels verwijderde foto op Instagram heeft voor verwarring gezorgd bij hun volgers, waardoor sommigen zich hardop afvragen of het tweetal nog wel samen is.

Vorige week vierde Denise haar verjaardag, maar opvallend genoeg deed ze dat niet zichtbaar met Mike aan haar zijde.

Op Instagram leek ze even te suggereren dat ze samen in Nederland waren, maar die foto werd al snel verwijderd.

Tegelijkertijd postte Mike een foto waarop te zien was dat hij zich in Seefeld bevond, wat niet overeenkwam met het beeld dat Denise eerder schetste.

Deze tegenstrijdigheden bleven niet onopgemerkt. Juicekanaal RealityFBI deelde het verhaal op hun Instagram en schrijft: “Hun gejok helpt in elk geval niet mee.”

Volgens het kanaal doen Mike en Denise zich anders voor dan de werkelijkheid laat zien. Ook Mike’s moeder Monique liet eerder weten dat haar zoon zich momenteel nog steeds in Seefeld bevindt.

Toch zeggen oplettende volgers iets anders te zien: “Mike loopt gewoon rond in Altea. En als je ze daarmee confronteert, blijft het stil,” aldus een reactie op sociale media.

De geruchten over onenigheid of zelfs een mogelijke breuk zijn niet nieuw. Eerder dit jaar kwam er ook al opschudding toen een 31-jarige vrouw beweerde een affaire met Mike te hebben gehad.

In een interview met weekblad Story vertelde ze dat ze Mike in februari ontmoette. “Daarna gingen we meteen naar zijn hotelkamer, daar hebben we gezoend,” vertelde ze.

Opvallend is dat Mike slechts een week na deze ontmoeting op zijn socialmediakanalen liet weten officieel samen te zijn met Denise.

“Bizar,” reageerde de vrouw destijds. “Die week daarvoor was ik nog op zijn hotelkamer, zoenden we, en zou ik naar Seefeld komen…”

Tot nu toe hebben Mike en Denise niet uitgebreid gereageerd op de laatste geruchten, en juist dat voedt de speculaties.

Fans van het programma volgen hun stappen op de voet, en elke beweging op sociale media wordt nauwlettend in de gaten gehouden.

Of het hier gaat om onhandige communicatie, een bewuste poging tot privacy of een mogelijke breuk blijft voorlopig gissen.

CategorieBN’ers Tagswinter vol liefde

Dik vraagteken bij relatie Mike en Denise: ‘Hun gejok helpt in elk geval niet mee!’ Lees meer »

Bert en Sonja bezochten voor eerste keer All You Can Eat restaurant: ‘Zijn geschrokken!’

Door Mischa P. / 14 mei 2025

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Sonja en Bert waren vorige maand 40 jaar getrouwd. Een bijzondere mijlpaal, vonden ze zelf ook. “Dat moet gevierd worden,” zei Bert met een glimlach.

Hun kinderen dachten er precies zo over. “Mam, pap, wij trakteren jullie op een avondje uit eten,” zei hun dochter Laura enthousiast.

Sonja was blij verrast. “Wat een lief gebaar! Maar dan wil ik wel ergens eten waar we nog nooit zijn geweest.”

Een paar weken daarvoor had Sonja koffie gedronken met haar vriendin Annie. Die vertelde haar over een all you can eat-restaurant.

“Je betaalt één prijs en kunt dan alles eten wat je maar wilt,” zei Annie. “Het is echt heerlijk! Er is wok, grill, sushi, toetjes… alles!”

Sonja had er wel eens van gehoord, maar nog nooit zelf zo’n restaurant bezocht. “Zou dat iets voor ons zijn?” vroeg ze zich hardop af.

Bert trok zijn wenkbrauwen op. “Tja, ik ben meer van gewoon een biefstukje met aardappels. Maar ach, laten we het proberen. Voor één keer.”

Afgelopen weekend was het zover. Ze gingen met zijn allen: Sonja en Bert, hun twee kinderen Laura en Peter, en hun vijf kleinkinderen.

Bij de ingang werden ze vriendelijk begroet door een jonge medewerkster. “Welkom! Kom maar mee, dan wijs ik jullie tafel aan.”

Ze liepen langs lange rijen tafels, grote buffetten en druk pratende mensen. “Wat een ruimte,” fluisterde Sonja tegen Bert. “Het lijkt wel een kleine fabriek.”

De medewerkster legde uit hoe alles werkte. “U kunt zelf eten pakken bij de verschillende buffetten. Hier is de wok, daar de grill, en verderop vindt u de sushi en de toetjes. U mag zo vaak terugkomen als u wilt.”

“Goh,” zei Bert, terwijl hij om zich heen keek, “dat is even wat anders dan ons stamrestaurant.” Toen ze eenmaal zaten, liepen de kinderen meteen enthousiast naar het buffet.

Ze gingen allemaal eten halen. Sonja koos voor wat gebakken garnalen, groenten uit de wok en een stukje kip. Bert hield het op een biefstukje van de grill en wat frietjes.

Het eten was lekker, dat moesten ze toegeven. “Deze kip is echt mals,” zei Sonja tevreden. “En die saus is ook heerlijk.” Bert knikte. “Ja, niet slecht. Alleen moet je wel veel lopen.”

Toch konden ze niet echt ontspannen. Er waren veel mensen. Aan bijna elke tafel zaten gezinnen met kinderen.

Overal werd gepraat, gelachen en soms geschreeuwd. Een jongetje rende langs hun tafel en stootte bijna tegen Bert aan.

Sonja keek om zich heen. “Het eten is prima, maar de sfeer… het is wel erg druk. Ik mis een beetje gezelligheid.” Bert knikte. “Ik ook. Het voelt niet echt als een feestje.”

Na het hoofdgerecht gingen de kinderen meteen op zoek naar het toetjesbuffet. Chocoladefonteinen, ijs, gebakjes en snoep – het leek wel een droom voor de kleintjes. “Oma, moet je dit zien!” riep de jongste, terwijl hij zijn bordje vol schepte met spekjes en slagroom.

Sonja glimlachte, maar zuchtte ook even. “Voor de kinderen is het natuurlijk geweldig. Maar voor ons hoeft het niet meer.”

Toen ze na twee uur weer naar buiten liepen, zei Laura: “Nou, dat was eens iets anders, toch?” “Zeker,” zei Bert. “We hebben lekker gegeten. En het was fijn om met jullie allemaal te zijn.”

“Maar,” voegde Sonja eraan toe, “de volgende keer liever iets rustigers. Een klein, knus restaurantje. Waar we elkaar kunnen verstaan zonder te schreeuwen.”

Iedereen lachte. “Afgesproken,” zei Peter. “De volgende keer zoeken wij iets uit met wat minder lawaai.” Sonja kneep in Berts hand. “Toch blij dat we zijn gegaan. Het is goed om nieuwe dingen te proberen.”

CategorieAlgemeen Tagsall you can eat restaurant

Bert en Sonja bezochten voor eerste keer All You Can Eat restaurant: ‘Zijn geschrokken!’ Lees meer »

Boos meisje (16) waarschuwt leeftijdsgenoten: ‘Ga niet bij de Albert Heijn werken!’

Door Mischa P. / 13 mei 2025

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Voor veel jongeren is hun eerste bijbaantje iets om trots op te zijn. De eerste keer zelf geld verdienen, sparen voor iets moois of simpelweg het gevoel van zelfstandigheid ervaren.

Maar niet iedereen lijkt dat zo te beleven. Op TikTok ging deze week een video viraal van een 16-jarig meisje dat nogal teleurgesteld was na haar eerste werkdag in de supermarkt.

Ze had duidelijk andere verwachtingen. In haar eigen woorden had ze zich “helemaal klaargestoomd voor een functie op directieniveau”.

Echter werd ze naar eigen zeggen met beide benen op de grond gezet toen haar taken bestonden uit wc-rollen aanvullen en chips rechtzetten in het schap.

Een klassieke bijbaan dus, waarmee veel jongeren ooit zijn begonnen. In Nederland mogen jongeren vanaf 13 jaar eenvoudige werkzaamheden verrichten.

Denk aan vakkenvullen, folders bezorgen of helpen in de horeca. Het doel daarvan is dat ze leren omgaan met verantwoordelijkheid, werkritme en het idee dat geld verdienen inspanning kost.

Voor de jongedame in kwestie leek dat even wennen. Ze behoort tot een generatie die is opgegroeid met technologie binnen handbereik.

Met TikTok, ChatGPT en online lesmethoden is de wereld van nu flink veranderd. Maar sommige dingen blijven hetzelfde: een eerste baantje begint meestal onderaan de ladder.

De TikTok-video waarin ze haar frustratie uit, leverde veel reacties op. Veel kijkers waren niet onder de indruk van haar verhaal. “Inpakken en wegwezen,” reageerde iemand.

Een ander schreef: “Ze mag blij zijn dat ze niet op een bouwplaats staat.” De reacties lieten weinig ruimte voor medeleven en benadrukten vooral dat werk nu eenmaal bij het leven hoort.

Dat jongeren soms botsen met de realiteit van hun eerste baan, is niet nieuw. Maar het gemak waarmee de video viraal ging, zegt ook iets over hoe snel zulke meningen gedeeld worden – en hoe fel het internet kan reageren.

Of de jonge TikTokster zich nog bedenkt en haar bijbaan een tweede kans geeft, is niet duidelijk. Eén ding is zeker: haar filmpje heeft flink wat losgemaakt.

Misschien niet op de manier die ze had gehoopt, maar wel genoeg om een landelijk gesprek aan te zwengelen over werkhouding, verwachtingen en de rol van opvoeding en media.

Het filmpje zelf is inmiddels duizenden keren bekeken en gedeeld. Wat begon als een persoonlijke frustratie, is uitgegroeid tot een kleine internetstorm.

En wie weet? Misschien kijkt ze later wel terug op deze ervaring als een leerzaam moment – net als zovelen vóór haar.

@userr_nm2 ♬ origineel geluid – ?

CategorieAlgemeen Tagsbijbaantje supermarkt

Boos meisje (16) waarschuwt leeftijdsgenoten: ‘Ga niet bij de Albert Heijn werken!’ Lees meer »

Veiligheidswaarschuwing: Albert Heijn start terugroepactie voor specifieke partij nootjes!

Door Mischa P. / 13 mei 2025

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Albert Heijn heeft een terugroepactie aangekondigd voor een specifieke partij van de AH Shanghai nootjes.

Het gaat om verpakkingen met de houdbaarheidsdatum 31-10-2025. De supermarktketen vraagt klanten met een soja-allergie om dit product niet te consumeren.

Tijdens de productie van deze partij zijn per ongeluk andere borrelnoten terechtgekomen in de verpakking. Deze bevatten soja, maar dat staat niet vermeld op het etiket.

Voor mensen met een soja-allergie kan dit gezondheidsrisico’s opleveren. Daarom heeft Albert Heijn besloten het product uit voorzorg uit de schappen te halen.

Heb je deze nootjes in huis en ben je allergisch voor soja? Dan raadt Albert Heijn aan om het product niet te eten.

In plaats daarvan kun je het terugbrengen naar een AH-winkel bij jou in de buurt. Je krijgt dan het volledige aankoopbedrag terug, ook zonder kassabon.

Heb je het product online gekocht? Dan kun je via de website van Albert Heijn eenvoudig een formulier invullen om je geld terug te krijgen. Meer informatie: ah.nl/klantenservice

Albert Heijn begrijpt dat dit soort meldingen vragen kunnen oproepen. Het bedrijf benadrukt dat de klantenservice klaarstaat om te helpen.

Via de website of telefonisch kun je gemakkelijk contact opnemen met een medewerker. De supermarktketen benadrukt dat voedselveiligheid bij hen altijd bovenaan staat.

Het terugroepen van producten gebeurt uit voorzorg, om ervoor te zorgen dat de producten die in de winkels liggen voldoen aan de strengste eisen.

Albert Heijn laat weten dat het samen met leveranciers maatregelen neemt om dit soort situaties in de toekomst te voorkomen.

Tot slot biedt het bedrijf haar oprechte excuses aan voor het ongemak dat deze terugroepactie mogelijk veroorzaakt.

CategorieAlgemeen Tagsalbert heijn terugroepactie

Veiligheidswaarschuwing: Albert Heijn start terugroepactie voor specifieke partij nootjes! Lees meer »