asielzoekers - Vrouwen Feitjes

Asielzoeker Mohamed weigert te eten uit protest om zo zijn doelen te bereiken!

Door Mischa P. / 31 augustus 2025

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

In de crisisopvang van Purmerend is de onrust flink toegenomen. Meer dan twintig asielzoekers weigeren sinds kort te eten uit protest tegen hun situatie.

De groep zegt dat de trage besluitvorming rondom hun asielaanvragen ondraaglijk is geworden. Een van de initiatiefnemers is de Syrische asielzoeker Mohamed Yaser AlMousa.

Samen met de andere deelnemers wil hij dat de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) sneller beslissingen neemt.

Het doel is duidelijk: een officiële status verkrijgen, zodat zij aanspraak kunnen maken op een woning, financiële ondersteuning en de mogelijkheid hun familie naar Nederland te halen.

Volgens Mohamed is dit drastische middel de enige manier om aandacht te vragen voor hun situatie. De groep accepteert de risico’s die een hongerstaking met zich meebrengt.

Medische teams houden hun gezondheid nauwlettend in de gaten: gewicht, bloeddruk en uiterlijke signalen van ondervoeding worden regelmatig gecontroleerd.

Toch benadrukt Mohamed dat hij en de anderen bewust doorgaan. Ze hopen dat de politiek wakker wordt en sneller in actie komt.

De hongerstaking in Purmerend staat niet op zichzelf. Eerder waren er al protesten in Ter Apel, waar de opvang structureel overvol is. De achterstanden bij de IND zorgen al jaren voor lange wachttijden en onzekerheid bij asielzoekers.

Tegelijkertijd is de druk op de woningmarkt groot. Nederlandse gezinnen wachten vaak jaren op een betaalbare woning, terwijl statushouders na erkenning recht hebben op een huis.

Dit spanningsveld leidt tot verdeeldheid: begrip voor de vluchtelingen aan de ene kant, maar ook frustratie over de gevolgen voor de samenleving.

Voorstanders van strenger beleid zien de hongerstaking als een vorm van druk uitoefenen en wijzen erop dat veel Nederlanders eveneens in moeilijke omstandigheden leven. Zij vinden dat de rechten van inwoners niet ondergesneeuwd mogen raken.

Tegenstanders van die kritiek zeggen juist dat asielzoekers nauwelijks alternatieven hebben. Volgens hen is de hongerstaking een wanhoopsdaad van mensen die vastzitten in een uitzichtloze situatie.

De actie legt opnieuw de zwakke plekken van het Nederlandse asielsysteem bloot: achterstanden bij de IND, te weinig opvangplekken en een woningmarkt die piept en kraakt.

De overheid zoekt naar oplossingen met tijdelijke huisvesting en extra locaties, maar structurele hervormingen blijven uit.

Voor Mohamed en zijn medestakers staat veel op het spel. Hoe langer zij hun hongerstaking volhouden, hoe groter de gezondheidsrisico’s. De vraag is of dit protest verandering teweegbrengt, of juist leidt tot meer weerstand in de samenleving.

CategorieAlgemeen Tagsasielzoekers hongerstaking

Asielzoeker Mohamed weigert te eten uit protest om zo zijn doelen te bereiken! Lees meer »

Problemen in het azc Ter Apel worden groter en groter: ‘casussen die onrust blijven veroorzaken’

Door Mischa P. / 21 augustus 2025

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Het aanmeldcentrum in Ter Apel zit opnieuw bijna vol. Waar normaal maximaal tweeduizend mensen terechtkunnen, is dat aantal inmiddels vrijwel bereikt.

De afgelopen dagen nam de druk flink toe, zo meldt De Telegraaf, en dat zorgt voor grote zorgen bij de gemeente Westerwolde.

Het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) betaalt inmiddels miljoenen aan dwangsommen, omdat het maximumaantal plekken regelmatig wordt overschreden.

Tot nu toe ging het al om ruim 1,5 miljoen euro. Voor de gemeente geldt dit bedrag als compensatie, maar het laat vooral zien dat er nog altijd geen structurele oplossing is gevonden.

Demissionair asielminister David van Weel (VVD) bracht maandag een bezoek aan het centrum. Tijdens een rondleiding trok hij een opvallende vergelijking:

„Het is een beetje alsof jullie een strandtent runnen. Het kan enorm druk zijn en dan weer rustig. Dat klopt toch?”

Volgens hem ligt het probleem vooral bij de doorstroom: mensen die eenmaal in Ter Apel arriveren, moeten vaak te lang wachten voordat ze naar andere opvanglocaties kunnen.

Elke dag dat het maximum wordt overschreden, kost het COA 50.000 euro. Ondertussen neemt de druk in het dorp toe. Bewoners klagen al langere tijd over incidenten en overlast door een kleine groep asielzoekers.

Sommige inwoners namen zelfs het heft in eigen hand door controles te organiseren in en rond het dorp, iets wat door de minister nadrukkelijk wordt afgeraden.

Van Weel wil onderzoeken of strengere opvangplekken, de zogenoemde procesbeschikbaarheidslocaties (PBL), een oplossing kunnen bieden.

Dat zijn sobere opvanglocaties met een strenger regime, speciaal voor kansarme en overlastgevende asielzoekers.

Voorstanders denken dat dit de rust kan terugbrengen in Ter Apel, tegenstanders vrezen dat de rechten van asielzoekers te veel worden ingeperkt.

De gemeente Westerwolde benadrukt dat de situatie steeds nijpender wordt. Zolang de doorstroom naar andere opvangplekken niet verbetert, blijft Ter Apel regelmatig tegen zijn grenzen aanlopen.

Voor bewoners, ondernemers en medewerkers van het centrum betekent dit voortdurende druk en onzekerheid.

Of er op korte termijn concrete maatregelen komen, is nog onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de roep om verandering steeds luider klinkt.

CategorieAlgemeen Tagsasielzoekers azc ter apel

Problemen in het azc Ter Apel worden groter en groter: ‘casussen die onrust blijven veroorzaken’ Lees meer »

Beveiligers in Ter Apel vernederd door asielzoekers: ‘Alsof er geen grenzen meer zijn!’

Door Mischa P. / 2 augustus 2025

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

De spanningen in het aanmeldcentrum in Ter Apel blijven toenemen. Waar eerder vooral werd gesproken over volle opvanglocaties en lange wachttijden, wijzen medewerkers nu op een ander probleem: het gedrag van sommige bewoners, en dan vooral richting het beveiligingspersoneel.

Volgens beveiligers is er steeds vaker sprake van respectloos en storend gedrag, vooral door jonge mannen.

Dagelijks worden aanwijzingen genegeerd en ontstaan er kleine, doelbewuste provocaties. Een beveiliger vertelt:

“Ze weten precies wat ze kunnen doen zonder dat wij mogen ingrijpen. Ze lachen je uit en dagen je uit, omdat ze weten dat wij beperkt zijn in onze middelen.”

Hoewel er zelden sprake is van geweld of grootschalige incidenten, maken juist de constante spanningen het werk zwaar. “Het zijn geen grote rellen,” zegt een medewerker, “maar het blijft doorgaan. Dag in, dag uit.”

Een mogelijke oorzaak is de lange onzekerheid waarmee veel asielzoekers te maken hebben. Ze wachten vaak maanden op duidelijkheid over hun situatie. In die periode kunnen verveling en frustratie omslaan in storend gedrag.

Sommige beveiligers merken dat het uitdagen van autoriteit bijna een spelletje is geworden. “Wie kan het meeste negeren zonder gevolgen? Wie kan het verst gaan?” vertelt een beveiliger. “Het lijkt alsof er geen grenzen meer zijn.”

Hoewel beveiligers worden getraind in het voorkomen van escalaties, geven ze aan dat de methodes niet altijd effectief zijn.

“We mogen mensen aanspreken, maar we kunnen ze nergens toe dwingen. Zonder echte middelen voelen we ons machteloos.”

De overheid heeft extra personeel gestuurd om de werkdruk te verlichten, maar volgens het team is dat niet genoeg.

“Meer mensen betekent niet automatisch meer gezag,” zegt een beveiliger. “Zonder duidelijke regels en consequenties, verandert er weinig.”

Beveiligers pleiten dan ook voor strengere en duidelijkere handhaving. Niet om bewoners te straffen, maar om helderheid te bieden.

Tegelijkertijd klinkt er ook begrip: veel jonge asielzoekers zijn niet bekend met de Nederlandse normen. Wat in hun thuisland normaal is, kan hier anders worden opgevat.

Volgens medewerkers is het daarom belangrijk dat nieuwkomers beter worden geïnformeerd over de regels en omgangsvormen in Nederland.

“Je kunt niet verwachten dat iemand zich aan regels houdt, als die regels nooit goed zijn uitgelegd,” aldus een medewerker.

Beveiligers staan in een lastige positie. Ze zijn verantwoordelijk voor de veiligheid, maar hebben weinig middelen om echt in te grijpen. En dat knaagt, zeggen ze.

“Wij zijn er om de rust te bewaren, niet om problemen te veroorzaken. Maar zonder respect voor onze rol, werkt het systeem niet meer zoals het moet.”

CategorieAlgemeen Tagsasielzoekers beveiligers ter apel

Beveiligers in Ter Apel vernederd door asielzoekers: ‘Alsof er geen grenzen meer zijn!’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 06 20 at 160623 1jpeg

Somalische asielbroers weigeren sociale huurwoning: ‘Dit huis is niet geschikt voor ons’

Door Mischa P. / 20 juni 2025

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Twee jonge broers uit Somalië, die sinds 2021 in Nederland verblijven, moeten van de rechter het asielzoekerscentrum verlaten.

Het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) had in Utrecht met veel moeite een sociale huurwoning voor hen geregeld, maar de broers vonden de woning niet geschikt.

De woning, een flat van 55 vierkante meter, had onder andere een woonkamer, keuken, badkamer en één slaapkamer.

De huurprijs lag op €683 per maand, exclusief energiekosten. De broers wilden liever ieder een eigen appartement of samen in een woning met minimaal twee slaapkamers.

Omdat ze het aanbod weigerden, vroeg het COA de rechter om toestemming om hen uit de opvang te mogen zetten.

Uit het dossier blijkt dat het COA meerdere gesprekken met de broers heeft gevoerd om hen te overtuigen de woning toch te accepteren.

“Vandaag nog één poging gewaagd om de broers over te halen de woning te accepteren. Gesprek was met een tolk die met ons heel erg haar best deed op de jongens in te praten, maar helaas, ze blijven heel erg in herhaling vallen,” aldus een passage uit het logboek.

De broers lieten weten: „We tekenen niet, dit huis is niet geschikt voor ons. We willen niet samen, het is voor één persoon. Dit hebben wij niet aangevraagd.”

Hun advocaat gaf aan dat de twee verschillende levensstijlen hebben — de een werkt, de ander studeert — en dat ze ook ruimte nodig hebben om familie te ontvangen.

„Daarnaast hebben zij jongere broers en zussen die elders in Nederland woonachtig zijn en die bij hen moeten kunnen blijven logeren.”

Het COA wees erop dat de woning wél voldoet aan de normen voor twee personen en dat het door de krapte op de woningmarkt al een flinke prestatie was om dit onderkomen te regelen.

De rechter gaf het COA daarin gelijk. Volgens het vonnis telt de woning twee kamers, zodat de broers ieder hun eigen ruimte konden hebben.

De rechter noemde hun voorkeuren “woonwensen” en geen doorslaggevende reden om het aanbod te weigeren.

Daarom mag het COA de opvang voor de broers beëindigen. Daarnaast zijn de broers verplicht om €2145 aan juridische kosten aan het COA te vergoeden.

CategorieAlgemeen Tagsasielzoekers coa woning

Somalische asielbroers weigeren sociale huurwoning: ‘Dit huis is niet geschikt voor ons’ Lees meer »

Kinderen na negen jaar uitgezet: ‘Hoe sneu is het dat wij dit als samenleving kinderen aandoen?’

Door Mischa P. / 26 mei 2025

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Kinderrechtenorganisatie ChildSupporto is een inzamelingsactie gestart voor de familie Imuse uit Nigeria. Donderdag werd het gezin, na negen jaar in Nederland te hebben gewoond, uitgezet.

Ze verbleven al die jaren in het asielzoekerscentrum in Emmen. “Hoe sneu is het dat wij dit als samenleving kinderen aandoen?” vraagt Herman Stomphorst van de organisatie zich af.

Stomphorst kent het gezin goed en heeft nog steeds contact met hen, ook nu ze weer in Nigeria zijn. “We hebben incidenteel en moeizaam contact. Dat gaat lastig vanwege de bereikbaarheid,” vertelt hij.

De familie – moeder Lydia en haar kinderen Rejoice (7), Sarah (11) en Isaac (16) – is inmiddels aangekomen in Lagos, waar ze niemand kennen.

”Bij aankomst zijn ze eerst verhoord door de politie om hun identiteit vast te stellen. Daarna zijn ze vrijgelaten. Dan sta je op straat.”

”Ze hadden nog een klein beetje cash geld bij zich. Maar dat was het. Dan moet je je leven zien op te pakken”, zegt Stomphorst.

Voorlopig hebben ze een tijdelijk onderdak gevonden. “Voor twee of drie nachten. Daarna is het afwachten waar ze terechtkunnen.” Om hen te helpen is ChildSupporto een crowdfunding gestart.

Binnen enkele uren werd het streefbedrag van 5.000 euro behaald. Inmiddels is er al bijna 14.000 euro ingezameld.

Volgens Stomphorst toont de actie aan dat veel mensen geraakt zijn. “Ik zie dit als bevestiging dat mensen dit niet willen. Als de overheid niets doet, dan moeten we het zelf maar oplossen. Al kunnen we dat nooit volledig doen.”

De organisatie kijkt nu hoe het geld bij de familie kan komen, mogelijk via een lokale hulporganisatie. “Iets te eten is prioriteit. Daarna kijken we of ze daar ergens huisvesting kunnen vinden.”

Stomphorst benadrukt dat het gezin Imuse niet de enigen zijn. Minimaal 400 andere kinderen zitten in eenzelfde situatie. Hij hoopt dat de aandacht voor deze zaak leidt tot verandering.

”Voor dit gezin is het te laat, maar voor de andere kinderen kan de overheid nog een humane beslissing nemen. Dit moeten we kinderen in Nederland niet meer aandoen”, vindt Stomphorst.

De kinderen gingen in Emmen naar school, maar kregen geen kans afscheid te nemen van klasgenoten. Twee weken geleden werd het gezin opgepakt en overgebracht naar het detentiecentrum in Zeist. Donderdag zijn ze op het vliegtuig gezet.

Volgens de Dienst Terugkeer en Vertrek (DTeV) krijgen mensen bij gedwongen vertrek 205 euro als herstart in hun land van herkomst. Maar volgens Stomphorst heeft het gezin dat bedrag niet ontvangen.

“Daar hadden we ook al wel op gerekend. Het is teleurstellend dat de DTeV dat communiceert, maar niet waarmaakt.”

Voor zover bekend is dit de eerste keer sinds het kinderpardon in 2019 werd afgeschaft, dat zogenoemde gewortelde kinderen worden uitgezet.

Deze regeling maakte het eerder mogelijk dat kinderen die vijf jaar of langer in Nederland woonden, alsnog mochten blijven.

Minister Marjolein Faber van Asiel en Migratie liet weten dat zulke uitzettingen vaker kunnen voorkomen.

“We kijken gewoon naar hoe de regels zijn voor een rechtmatig verblijf. Als men daar niet aan voldoet, dan wordt men uitgezet’’, zei ze vrijdagavond tegen de NOS.

Bron: Dagblad van het Noorden

Foto: Childsupporto

CategorieAlgemeen Tagsasielzoekers uitzetting

Kinderen na negen jaar uitgezet: ‘Hoe sneu is het dat wij dit als samenleving kinderen aandoen?’ Lees meer »

Loa en Nyah niet blij met het asielzoekersbeleid: ‘Nederland faalt hier enorm in!’

Door Mischa P. / 16 mei 2025

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Loa en Nyah ontmoetten elkaar vier maanden geleden in een asielzoekerscentrum (AZC) in Nederland. Beiden zijn nieuw in ons land, ver weg van hun thuisland, familie en vrienden.

Ondanks de onbekende omgeving en de uitdagingen die het leven in een AZC met zich meebrengt, vonden ze troost en steun bij elkaar.

Vanaf het eerste moment klikte het tussen de twee jonge vrouwen. Ze delen verhalen over hun verleden, hun dromen en hun hoop voor de toekomst. “We begrijpen elkaar meteen,” zegt Loa.

“Het voelde alsof we elkaar al jaren kenden.” Nyah voegt toe: “In een omgeving waar alles nieuw en soms overweldigend is, is het fijn om iemand te hebben met wie je alles kunt delen.”

Het leven in het AZC is niet gemakkelijk. Ze delen een slaapzaal met andere vrouwen, wat weinig privacy bied.

“Het is moeilijk om je eigen ruimte te hebben,” verteltNyah. “Maar we maken het gezellig met elkaar.” Ze proberen het beste te maken van hun situatie, ondanks de beperkingen.

Een van de grootste uitdagingen was het beperkte weekgeld dat ze ontvingen. Volgens de Regeling verstrekkingen asielzoekers en andere categorieën vreemdelingen 2005 (Rva) ontvangen asielzoekers een wekelijkse financiële toelage voor voedsel en andere persoonlijke uitgaven.

Voor een alleenstaande volwassene die zelf alle maaltijden verzorgt, bedraagt het eetgeld €58,24 per week. Daarnaast is er een vast bedrag van €14,87 per week voor kleding en andere persoonlijke uitgaven.

“Het is moeilijk om rond te komen,” aldus Loa. “Na het kopen van eten blijft er bijna niets over voor andere dingen.” Nyah voegt toe:

“We willen ook gewoon eens iets leuks voor onszelf kopen, zoals make-up of een parfum.” Loa en Nyah voelen dat de behoeften van jonge vrouwen niet voldoende worden erkend in het beleid.

“We zijn jong en willen er goed uitzien,” zegt Nyah. “Maar met dit geld kunnen we ons geen extraatjes veroorloven.”

Loa benadrukt: “Het lijkt alsof er geen rekening wordt gehouden met wat jonge vrouwen nodig hebben om zich goed te voelen.”

Ondanks de uitdagingen blijven Loa en Nyah hoopvol over hun toekomst in Nederland. Ze willen graag studeren, werken en een zelfstandig leven opbouwen. “We willen bijdragen aan de samenleving,” zegt Loa.

“Maar daarvoor hebben we wel de juiste ondersteuning nodig.” Nyah voegt toe: “Met meer mogelijkheden kunnen we echt iets van ons leven maken hier.”

Loa en Nyah hopen dat hun verhaal aandacht zal vestigen op de situatie van jonge vrouwen in asielzoekerscentra.

Ze pleiten voor een herziening van het beleid, zodat er meer rekening wordt gehouden met hun specifieke behoeften.

“We vragen niet om luxe,” zegt Nyah. “Alleen om de kans om onszelf te kunnen zijn en een toekomst op te bouwen.”

Hun vriendschap biedt hen kracht en steun in een moeilijke tijd. Samen blijven ze dromen van een betere toekomst in hun nieuwe thuisland.

CategorieAlgemeen Tagsasielzoekers weekgeld

Loa en Nyah niet blij met het asielzoekersbeleid: ‘Nederland faalt hier enorm in!’ Lees meer »

Minister Faber is op dreef en wil doorpakken: Het moet nog veel soberder!

Door Mischa P. / 15 mei 2025

Algemeen

Kies nummer 1 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

In de Eerste Kamer is er opnieuw rumoer ontstaan rondom uitspraken van PVV-senator Marjolein Faber. Zij blijft bij haar standpunt dat de huidige invulling van dagbesteding voor asielzoekers eenvoudiger en minder kostbaar moet worden.

Volgens Faber zijn de voorzieningen binnen asielopvang vaak te uitgebreid en zouden ze simpeler kunnen – en moeten – worden ingericht.

“Er gaat op dit moment te veel belastinggeld naar luxe dagactiviteiten,” stelt Faber. Ze vindt dat Nederland op die manier onbedoeld aantrekkelijk wordt voor mensen die asiel willen aanvragen.

Haar voorstel is dan ook om de daginvulling soberder te maken, zodat de opvang minder uitnodigend wordt voor nieuwe instroom.

De visie van Faber stuit op flinke weerstand in de politiek. Vooral partijen aan de linkerkant van het spectrum vinden haar benadering te hard.

Zij wijzen erop dat een goede dagbesteding juist van groot belang is voor het welzijn van mensen in de opvang.

Als asielzoekers hele dagen niets omhanden hebben, kan dat leiden tot mentale problemen en gevoelens van uitzichtloosheid.

Daarnaast, zo benadrukken critici, helpt een zinvolle dagbesteding bij het leren van de taal, het opdoen van kennis over Nederlandse normen en het wennen aan de samenleving.

Denk aan taallessen, sport, creatieve bezigheden en vrijwilligerswerk. Deze activiteiten geven structuur aan de dag en dragen bij aan persoonlijke ontwikkeling en integratie.

Ook deskundigen onderstrepen het belang van dit soort programma’s. Niet alleen dragen ze bij aan de geestelijke gezondheid, ze bieden ook sociale voordelen.

Asielzoekers kunnen contact maken met elkaar, ervaringen delen en sociale banden opbouwen. Dit bevordert het welzijn binnen opvanglocaties en draagt bij aan een veilige en betrokken leefomgeving.

Toch laat Faber zich niet van haar standpunt afbrengen. Volgens haar is er onvoldoende aandacht voor de financiële kant van het verhaal.

Ze wijst erop dat de kosten voor dagbesteding flink oplopen en dat dit uiteindelijk betaald wordt door de Nederlandse belastingbetaler. Dat geld kan volgens haar beter besteed worden aan basisvoorzieningen en veiligheid.

Tegelijkertijd benadrukt ze dat haar pleidooi niet betekent dat mensen de hele dag niets meer mogen doen.

Faber wil dat er meer nadruk komt te liggen op praktische en nuttige taken binnen de opvanglocaties zelf. Zo noemt ze vrijwilligerswerk als een goed alternatief voor dure cursussen buitenshuis.

De discussie over dit onderwerp lijkt voorlopig nog niet ten einde. Waar de één vooral kijkt naar de kosten en de vraag of Nederland aantrekkelijk is voor nieuwe asielzoekers, kijkt de ander naar de menselijke kant: hoe houden we mensen gezond, actief en voorbereid op hun toekomst?

Wat vaststaat is dat dagbesteding binnen asielzoekerscentra een thema blijft waar politiek Den Haag zich voorlopig niet over uitgesproken heeft.

De komende weken zullen moeten uitwijzen of Faber’s ideeën op meer steun kunnen rekenen, of dat haar voorstel uiteindelijk van tafel verdwijnt.

CategorieAlgemeen Tagsasielzoekers marjolein faber

Minister Faber is op dreef en wil doorpakken: Het moet nog veel soberder! Lees meer »